Bana da anne olur musun? #Wattys2018 | Bitti

Bölüm 12

Keyifli okumalar! 🤗❤️

Satır içi yorumlarınızı bekliyorum 😜❤️

Bölüm ithafı rtbssm ❤️
Çabuk iyi ol, abla 😼🐥

***

Bahar şaşkınca bir babasına, bir Yavuz'u tutuklamaya çalışan polislere baktı.

"Baba! Ne yapıyorsun sen?"

Yavuz'un yanına koştu, tutuklamaya çalışan polisleri engellemeye başladı. "Burada bir yanlış anlaşılma var! Bana kimse şiddet uygulamıyor! Lütfen, bırakır misiniz kocamın ellerini?"

"Memur bey, ben karıma şiddet uygulamadım, uygulamam da. Benim küçük kızım var, Allah aşkına nasıl şiddet uygulayım karıma?"

Memur bey Bahar'ın tişört yüzünden açık kalan kollarına baktı:
"Kollarınızdaki kızarıklar öyle demiyor ama."

Bahar koluna baktığında, gitmeye başlayan morlukların yerini alan kızarıkları farketti. Yutkunarak ellerinle kollarını kapatmaya çalışarak, babasına baktı. Babası bir piçimsi şekilde sırıtarak, polis memuruna döndü.

"Gördüğünüz gibi, memur bey! Lütfen, tutuklayın şu damat şerefsizini."- Baharın yanına gelip, kollarını arasına aldı kızını, saçlarını okşadı - "Geçti, kızım, hepsi, geçti. Artık burada olmayacaksın, kurtulacaksın. Şu şerefsiz de cezasını çekecek."

Baharın orası burası dolan baba kokusuyla, gözlerini ağırlık baştı. Gözlerini kapatmamaya çalışırken, yaş taneleri süzülmüştü bile. Yıllardır istediği bu değil miydi? Babasının; annesinin bir kere ona sarılması, saçlarını okşaması. 'Kızım' demesi. Ellerini kaldırıp babasına karşılık vermek istese de, yapamadı, yumruğunu sıktı.

O an aklına Masal geldi, Bahar'ın:
"Abla, bana da anne olur musun?"
"Elleriniz hiç ayrılmasın. Nerde olsanız da birbirinizi sımsıkı tutun, tamam mi? Hiç bırakmayın. Çünkü ben sizden güç alıyorum."
"Anne, beni hiç bir zaman bırakma olur mu?"

Gözleri açarak dolu gözlerinle Yavuz'a baktı:
"Ne zaman kendini yalnız ve kötü hissetsen, benim yanıma gel. Böyle göğsüme yaslan ve gözlerini kapat. Çünkü bende yalnızım. Birbirimizi dolduralım böyle..."

Aklına gelen anılarla babasından geri çekildi. 17 yıldır yaşamadığı huzuru, mutluluğu bu evde, 1 ay içinde Yavuz'la, Masal'la yaşamıştı. Şimdi bir an gelip 'mükemmel babacık' olan adamın dediklerine 'tamam' diyemezdi.

Hızlı şekilde gidip, Yavuz'a sarıldı. Sımsıkı sarılarak, göğsüne başını yasladı. Gözlerini kapatarak, Yavuz'u hissetmeye çalıştı. Yavuz'un elleri bağlı olduğu için karşılık veremiyordu Bahar'a.

İşe yaramıştı da. Burnuna gelen Yavuz'un kokusunla gülümsedi. Daha da sıkı sarılarak, burnunu Yavuz'un göğsüne sürterek, ayrıldı. Parmak uçlarına yükseldiği gibi, kulaklarına fısıldadı:
"Benim ailem sen ve Masal, Yavuz."

Yavuz kızın dediğiyle şaşırsa da, ona güvenli şekilde gülümseyen Bahar'a bakarak, gülümsedi.

Bahar babasına kısa bir bakış atarak, memura baktı:
"Memur bey, ben kocamdan şikayetçi değilim."