♤♤♤
Hemşirelerle yeni yeni ahbap olmaya başlamıştım ve açıkçası her yerimi kuşatan ağrı dışında hayat güzel ilerliyordu. Düzenli olarak verilen iğrenç yemekler, vurulan iğneler, kontroller vs. vs... Ha bir de her şey sarpa sarmıştı o ayrı bir mesesle.
Kolumdaki serumda parmaklarımı gezdirirken kapı açıldı. Kafamı kaldırdığımda karşılaştığım hiç de hoş bir manzara değildi.
Serim serim yayıldığım yatakta dikleşmek için harcadığım çabayı fark ettirmemeye çalışarak doğruldum.
"Lİliiii!"
"Kafatası kırıcııııı! Ya da öyle bir şeyler."
"İki adamımı hastanelik ettin."
"Onlar da beni."
"Soluk borusuna tükenmez kalem saplamışsın."
Elimi ne yapabilirim dercesine açtım.
"Başka ekipman yoktu."
"Her neyse. Artık benimle çalışıyorsun değil mi?"
"Onu da nereden çıkardın?"
"Özel hastanede kaldığının farkındasın değil mi?"
Rahatça kafamı salladım. "Masrafları karşılayabiliyorum."
Geriye dönüp kapıdan çıktı ve biraz sonra elinde sırt çantamla geri döndü.
"Emin misin?"
"Elbette eminim. O kadar parayı çantada saklayacak kadar salak değilim."
"Biz de öyle tahmin ediyorduk."
Çantanın fermuarını açıp biriktirdiğim bütün parayı ayakucumdaki masaya koydu. Onlarla yapacak çok güzel şeyler planlamıştım.
"Biz bir örgütüz, Papatya. İşler böyle yürüyor."
Fısıldarcasına bir küfür ettim. Gözlerimi bütün odada gezdirdim ama bir kamera falan yoktu.
"Daha fazla belaya girmek istemiyorum."
"Burdan daha fazlası benim bulunduğum yerin iki üç alt kademesi zaten."
"Olsun, istemiyorum."
"Ama biz seni istiyoruz. Ayrıca illegal olduğumuz kadar legal dünyada da bir mevkiimiz var, merak etme. Senin için bir şeyler de ayarlarız. Bu hayatının fırsatı demek."
Siyah takım elbisesine çeki düzen verdi.
"Afedersin ama kör müsün? Her yanım yara içinde. Üç gündür hastanede sürünüyorum ve anlaşılan daha buradayım."
"Hemen şimdi değil zaten. İyileşince aldıracağız seni buradan. Yeni bir ev tahsis edeceğiz. Okuluna da devam edersin. Kısacası her şey bizim kontrolümüzde."
"Düşünürüm."
"Öyle bir lüksün yok. Bu sefer bu kadar ucuz yırtamazsın."
Arkasını dönüp havalı hareketlerle çıktı ve gitti. Tabiri caizse b*k çukuruna doğru büyük bir hızla yuvarlanıyordum.
En iyisi şu anki iyi günlerimin tadını çıkarmaktı.
****
Artık taburcu olma zamanım gelmişti ama ne yazık ki masrafları ödeyecek kadar param ya da kaçıp gidecek kadar bir cesaretim kalmamıştı. Yataktan kalkıp sersefil hale gelmiş çantamı kucakladım ve fermuarını açtım.
Tahmin ettiğim gibi içindeki bütün özel eşyalarım gitmişti ve yerine bana ait olmayan kıyafetler koyulmuştu.
'Aferin aferin. Tam teçhizat hazırmışsınız. Şerefsizler!'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Oynatma Listesi (Askıda)
Dla nastolatkówBir çocuk annesi öldüğünde büyür, demişlerdi bir keresinde. Ben on yaşında büyüdüm. Ama büyüdüğümü kabul etmedim. Annem beni büyütmemişti ve ben de büyümemiştim. Ölüm, on yaşındayken bir ilüzyondu. Canımı acıtan ve beni hıçkırık tutana kadar ağl...
