Ερωτας Αλά Ιταλικά

6. Λύτρωση!

"Τί πήγες πάλι κι έκανες;"

Ηταν εκείνος! Ο άνδρας που είχε μπροστά της λίγες ώρες πριν! Πόσο χαιρόταν που τη βρήκε εκείνος! Πόσο νόημα δεν έβγαζε, μα πόσο χαιρόταν που τον έβλεπε!
Πόσο γίνεται να χαίρεσαι τόσο που βλέπεις έναν άγνωστο; που σε βρίσκει σ'αυτά τα χάλια; πώς;
Εκείνη τέντωσε τα χέρια της προς αυτόν κι αυτός την κοίταζε ακόμα χωρίς να χαμηλώνει το σώμα του. Η όρασή της άρχισε σιγά σιγά να επανέρχεται και τότε αντίκρυσε τα μάτια του. Εκείνα τα σμαραγδένια βαθιά πράσινα μάτια του που την είχαν υπνωτίσει απ'την πρώτη στιγμή.

"Εσύ..."

Η Ρόουζ άρχισε να δακρύζει χωρίς να ελέγχει πλέον τον εαυτό της.

"Σε παρακαλώ... Βοήθησέ με... Σε παρακαλώ..." του είπε με τα χέρια της ακόμα τεντωμένα μα εκείνος παρέμενε στη θέση του.

"Γιατί είσαι τόσο σκληρός;"

Εκείνος την κοίταζε για λίγο χωρίς να απαντήσει και γύρισε θέλοντας να φύγει. Η Ρόουζ κοίταξε μία εκείνον που βάδιζε με μεγάλο βήμα μακριά της και μία τα άδεια χέρια της που ήταν ακόμα στον αέρα και σκεφτόταν τί σόι άνθρωπος ήταν. Τα κατέβασε αργά και στο τέλος ξέσπασε σε κλάμματα αγκαλιάζοντας η ίδια τον εαυτό της σφιχτά στη μέση του δρόμου που βρισκόταν. Δευτερόλεπτα αργότερα, σήκωσε το βλέμα της και τον είδε ακόμα εκεί να στέκεται κι αυτός, μέσα στη βουή της πόλης και να κοιτάζει κάτω.

"ΓΑΜΩΤΟ!!" φώναξε και στριφογύρισε τα μάτια του καθώς απότομα έκανε μεταβολή και κατευθυνόταν ξανά προς εκείνη αυτή τη φορά σκύβοντας μπροστά της.

"Γιατί είσαι εδώ; γιατί είσαι εδώ γαμώτο;"
"Για να πιω..." απάντησε η Ρόουζ με έναν αναστεναγμό και τόνο απελπισμένο κι αγανακτησμένο στη φωνή της καθώς όλες οι δυνάμεις και οι ελπίδες της την εγκατέλειπαν.

"Γιατί πίνεις;"
"Γιατί έτσι γουστάρω! Θέλω να πίνω μέχρι το αίμα μου να γίνει νερό! Θέλω να πεθάνω με αλκοόλ στις φλέβες μου! Θέλω να πεθάνω! Εσένα τί σε νοιάζει;!" αντιγύρισε η Ρόουζ που πλέον η συμπεριφορά της είχε αρχίσει να αλλοιώνεται κι από τον εαυτό της ξεκινούσε να ξεφεύγει κάτω υπό την επήρεια του υπερβολικού αλκοόλ.

Ηθελε να μαλώσει, να ξεσπάσει, να τα βγάλει από μέσα της όλα, τόσο πολύ μέχρι να αδειάσει ολόκληρη• να μείνει κενή επιτέλους πια, να μη νιώθει άλλο αυτή την τυραννία που ένιωθε. Μα εκείνος δεν είχε κανέναν σκοπό να μαλώσει, πόσο μάλλον μαζί της. Εκείνος νοιαζόταν...