Ερωτας Αλά Ιταλικά

4. Ολα για κάποιο λόγο γίνονται.

"Εμπρός;"
"Η Ρόουζ Θορνς;"
"Η ίδια."
"Καλησπέρα σας και συγγνώμη για το ακατάλληλο της ώρας. Ονομάζομαι Γκάρεθ Τζόουνς και είμαι ο δικηγόρος του Κ. Γουίλιαμ Λενς. Σας τηλεφωνώ για το διαμέρισμα στο οποίο διαμένετε που απ' ό,τι βλέπω εδώ, δεν έχετε πληρώσει για 6 μήνες."
"Λυπάμαι γι'αυτό, είχα κάποιες δυσκολίες αλλά έχω σκοπό να τα διορθώσω όλα."
"Με τον Κ. Λενς έχουμε επικοινωνήσει ήδη και έχουμε βάλει ήδη μπροστά την έξωσή σας, έχετε ενημερωθεί φαντάζομαι."
"Ναι σωστά φαντάζεστε ενημερώθηκα. Το εξώδικο μου ήρθε πριν μία εβδομάδα. Γνωρίζω τη διαδικασία και θα εξοφλήσω το χρέος μου, και τον τόκο των χιλίων επιπλέον δολλαρίων που με μεγάλη γενναιοδωρία μου υποβάλλατε εντός των τριών εβδομάδων που μου απέμειναν. Πείτε του να μην ανησυχεί."
"Φυσικά και τη γνωρίζετε μα εγώ σας τηλεφωνώ για άλλο."
"Τί δηλαδή;"
"Λόγω κάποιων υποχρεώσεων, μου ζητήθηκε από τον Κ. Λενς να επισπεύσω τη διαδικασία κατά όσο μπορώ."
"Πόσος καιρός μου μένει δηλαδή;"
"Θα έλεγα κάπου στις τρεις μέρες."
"ΠΟΣΟ;!"
"Ξεκινώντας από σήμερα το πρωί."
"Μα τί λέτε τώρα; πώς στο καλό θα μπορέσω να βρω 8 χιλιάρικα σε δύο μέρες;"
"Λυπάμαι αλλά αυτό δεν είναι δουλειά μου. Εγώ οφείλω να σας ενημερώσω για την εξέλιξη της διαδικασίας ώστε να μη βρεθείτε προ εκπλήξεως."
"Μα κύριέ μου, σε δύο μέρες θα ήταν θαύμα αν έβρισκα έστω τα μισά από αυτά! Αυτή τη στιγμή της ζωής μου δεν είμαι εκατομμυριούχα, άνεργη είμαι! Σας παρακαλώ δώστε μου τις τρεις εβδομάδες ολόκληρες και σας υπόσχομαι πως θα σας ξεπληρώσω όλο το χρέος μου!"
"Λυπάμαι κυρία μου μα είχατε ήδη αρκετό χρόνο. Η διαδικασία έχει ως εξής."
"Σας εκλιπαρώ Κ. Τζόουνς, θα μείνω στο δρόμο. Αυτό που μου ζητάτε είναι αδύνατον ακόμη και για έναν επιχειρηματία και το ξέρετε!"
"Λυπάμαι μα αυτή είναι η δουλειά μου."
"Μάλιστα... Πολύ καλά λοιπόν... Ευχαριστώ πολύ Κ. Τζόουνς για την έγκαιρη ειδοποίησή σας."
"Καλό σας βράδυ Κυρία."

Το τηλέφωνο έκλεισε και εκείνη έμεινε να το κοιτάζει.

"ΚΕΡΙΑ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΙΑ!! ΜΑΛΑΚΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ!!" ούρλιαξε κι ας μην την άκουγε εκείνος απ'την άλλη, πλέον κλειστή γραμμή του τηλεφώνου.

"Γιατί όλα σε μένα γαμώτο;!"

Αρχισε να κάνει βόλτες πέρα δώθε και πάνω κάτω αλλά το σπίτι ήταν πολύ μικρό για εκείνη πλέον και δεν τη χωρούσε. Δεν είχε χώρο να αναπνεύσει εκεί μέσα, πνιγόταν, έτσι ένιωθε• βγήκε στο μπαλκόνι με δάκρυα στα μάτια, την ανάσα της βαριά και με το κινητό της ακόμη στα χέρια. Η βροχή δεν είχε κοπάσει και αυτή τη φορά έπεφτε τόσο γρήγορα και δυνατά που έκανε το δέρμα της να πονάει.