Ερωτας Αλά Ιταλικά

13. Φλεγόμενο Τριαντάφυλλο

Ο Αντριάνο κάνοντας το πρώτο βήμα προχωρώντας προς το μέρος που είχε αφήσει τη Ρόουζ παρέσυρε και τον Όττο ο οποίος πριν κινήσει τίναξε δεξιά κι αριστερά το κεφάλι του σα να ήθελε να συνέλθει από κάτι. Πλησίασαν τη Ρόουζ και όλοι μαζί ξεκίνησαν για το γραφείο του μεγάλου. Ο Όττο μπροστά, η Ρόουζ στη μέση να ακολουθεί κι ο Αντριάνο να συνοδεύει από πίσω για να είναι σίγουρος αυτή τη φορά πως δεν θα έχουν άλλα επεισόδια.

Ο μεγάλος στη θέση του παρακολουθούσε και καθώς δεν έπαιρνε τα μάτια του απ'την κοπέλα στις κάμερες, δεν μπόρεσε παρά να ταξιδέψει στη μέρα που την πρωτοείδε. Σε εκείνη τη μέρα που μία και μοναδική ηλιαχτίδα πάλεψε και ξέσκισε το πυκνό σκοτάδι της καρδιάς του, δημιουργώντας μια τόση δα σχισμή ίσα για να τρυπώσει μέσα του λίγο από το φως της.

-•-Η νύχτα ήταν κρύα και βροχερή, χωρίς φεγγάρι κι άστρα. Μαύρα πυκνά σύννεφα είχαν καταλάβει τον ουρανό καταπίνοντας τα πάντα στο διάβα τους, ενώ η υγρασία τρύπωνε στο δέρμα. Ήταν μια συνηθισμένη νύχτα για εκείνον. Δεν άνηκε στον κόσμο που τον ενδιαφέρει ή τον επηρεάζει ο καιρός. Ούτε σ' αυτούς τους μιγιάγκιχτους τύπους που αποφεύγουν την βροχή, μα ούτε στους ονειροπόλους που την αποζητούν.

Είχε μία σημαντική δουλειά να κανονίσει. Κάτι που έπρεπε να ελέγξει και να εκτιμήσει ο ίδιος, όπως έκανε πάντα όσο αφορούσε κάτι σημαντικό. Κι αυτό ήταν το μόνο που είχε σημασία.

Φτάνοντας για πρώτη φορά έξω από το "La Tortura", ένα απλό και μικρό Τango Βar για να μην κινηθούν υποψίες, ένιωθε ελαφρώς ανυπόμονος. Ήθελε να τελειώσει το συντομότερο δυνατό με αυτήν την υπόθεση, να ξεμπερδεύει επιτέλους. Το περιβάλλον διαφορετικό, τελείως έξω απ'τα νερά του τον έκανε να νιώθει περίεργα. Άνοιξε την πόρτα βιαστικά και μπήκε μέσα με αέρα.
Ανυποψίαστα ζευγάρια χόρευαν Τango ενώ κάποιοι άλλοι έπιναν το ποτό τους χαλαρά στα τραπέζια. Η μουσική δυνατή και ζωηρή μπερδεύονταν με τις ομιλίες, έτσι που αυτές χανόντουσαν στην ζεστή ατμόσφαιρα.

Δεν δυσκολεύτηκε να εντοπίσει την γυναίκα που τον περίμενε μόνη της σε ένα γωνιακό τραπέζι κοιτάζοντας προς την πόρτα.
Ήταν μελαχρινή και εμφανίσιμη απ' όσο μπορούσε να θυμηθεί, αλλά αυτό τον άφησε παγερά αδιάφορο, όπως και όποιο άλλο θηλυκό μέχρι τότε, έτσι και μαζί της. Ούτως ή άλλως ο μόνος λόγος που παρατηρούσε τα πρόσωπα των ανθρώπων, ήταν για να τα διαβάσει.