Ερωτας Αλά Ιταλικά

14. Ενα βήμα πιο κοντά

Φτάνοντας έξω απ'το χώρο του γραφείου του, ο Αντριάνο χτύπησε τα δάχτυλά του στο υλικό της μεγάλης πόρτας μερικές φορές και ο ήχος της γνωστής πλέον φωνής του ακούστηκε από μέσα .

"Entra." είπε και στο άκουσμα του η Ρόουζ ανατρίχιασε. Το σφίξιμο χαμηλά κι ο κόμπος στο στομάχι επανήλθαν, ενώ το στέρνο της άρχισε να καίει και η ταχύτητα της ανάσας της να αυξάνεται συνάμα με τους χτύπους της καρδιάς της.

Μπήκαν μέσα όλοι μαζί και τον είδαν όρθιο να κοιτάζει προς το μέρος τους με τις παλάμες του πάνω στο γραφείο του.

Ο Όττο πέρασε πρώτος με σκυμμένο το κεφάλι και στάθηκε στη μία άκρη του δωματίου. Ακολούθησε η Ρόουζ και τελευταίος ο Αντριάνο ο οποίος έκλεισε την πόρτα πίσω του.

"Είναι ασφαλής..." είπε διστακτικά ο οδηγός, ενώ είχε σηκώσει ελάχιστα τα μάτια του για να κοιτάξει το αφεντικό του.

Τότε ο μεγαλόσωμος άντρας μέσα στην έντασή του και τον θυμό του για το θράσσος του οδηγού του, μα και εκείνη την ανησυχία του πως θα μπορούσαν να συμβούν τα χειρότερα, χτύπησε το χέρι του πάνω στο ατσάλινο έπιπλο που βρισκόταν μπροστά του τόσο δυνατά, που ο ήχος αντήχησε στο δωμάτιο από γωνιά σε γωνιά και έφτασε στα αυτιά τους κάνοντάς τους να τιναχτούν.

"Κι όχι χάρη σε σένα!" απάντησε ο μεγάλος κάνοντας τον Όττο να χαμηλώσει ξανά το βλέμμα του. Με την άκρη του ματιού του πρόσεξε τη Ρόουζ που είχε ένα ύφος τρομοκρατημένο. Είχε αρχίσει να παίζει με την άκρη της μπλούζας της νευρικά, θα έλεγε κανείς. Το βλέμμα της γύρισε στον Όττο και έπειτα πάλι κάτω.

"Μία, ακόμη μαλακία σου... Όττο. Και κέρδισες το εισητήριο χωρίς επιστροφή."

Ο αρχηγός μόλις τελείωσε την πρότασή του με ένα νεύμα του ευχαρίστησε τον Αντριάνο κι αφού εκείνος ανταπέδωσε, του έδειξε με τα μάτια του την πόρτα. Ο Αντριάνο έγνεψε καταφατικά και με βήματα προς τα πίσω έφτασε στην πόρτα και την άνοιξε.

"Τσακίσου από μπρος μου." πρόσταξε κι ο Όττο χωρίς άλλη κουβέντα και χωρίς να το τραβήξει παραπάνω περπάτησε προς την πόρτα και καθώς προσπερνούσε τη Ρόουζ κοντοστάθηκε.

"Συγγνώμη..." της ψιθύρισε κι εκείνη σήκωσε τα μαύρα γλυκά μάτια της και τον κοίταξε.
Μα ο ψίθυρος ήταν αρκετά δυνατός ώστε να φτάσει στα αυτιά όλων και μαζί και του αφεντικού του που άξαφνα ένιωσε να παίρνει από μέσα του φωτιά.