My Adopted Cousin...

9

Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που πλέον είχαμε φτάσει στο αστυνομικό τμήμα...

Ανοιγει την πορτα και περιμενει να βγω...
Όταν βλεπει πως δεν το κανω με πιανει απο το μπρατσο και με τραβαει εξω...

Τον κοιταζω στα ματια θυμωμενα...
Το ιδιο και εκεινος...

"Προχωρα.."

Ειπε και ολοι οι αστυνομοι που ηταν εξω μας κοιτουσαν...  Χτυπαω το ποδι μου με δυναμη στο εδαφος και προχωραω.

Ενας μας ανοιγει την πορτα μας κοιταει με ενα στραβο χαμογελο...

"Τι γελας;;"

Λεω τελικα μετα απο τοση ωρα σιωπης...
Το χαμογελο του μεγαλωνει και με σπρωχνει ωστε να μπω μεσα...

"Μπασταρδε..."

Ψυθυριζω και τον ακουω να βηχει...

Εγω καθησμενη σε μια καρεκλα και αυτος απο πανω μου με τα χερια σταυρωμενα...

"Τι εχουμε εδω..."

Λεει και μας κοιταει...

"Μαθητριες... Μεθησμενες σε ενα μικρο αυτοκινητο...."

Λεει και τα φρυδια του ενωνονται...

"Ξερετε ποσο επικυνδινο ειναι αυτο;;;"

.........

Χτυπαω νευρικά με το δάχτυλο μου  το τραπεζάκι... Βλέπω ξανά την ώρα στο τοίχο και εχει παει είδη 4...

"Τι είπε;"

 
Ρωτάω την Μελ οταν κάθεται δίπλα μου.

"Δεν θα έρθει..."

Λέει και σκύβει το κεφάλι της κατω.