My Adopted Cousin...

17

"Τι γίνεται εδω;"

"Πεε της να τα μαζέψει Eleanor. Κοίτα τι εκανε!!"

"Μαμά πιστεύω πως ήταν απλα ένα ατύχημα..."

Λέει και με κοιτάει.

"Εγώ..."

"Bridget είναι εντάξει. Θες καφε;"

Λέει ευγενικά και σκύβει να μαζέψει το γυαλί κάτω.
Γαμωτο. Γαμωτο. Γαμωτο. Γαμωτο.

Κάνω το ίδιο και την βοηθάω.
Ξέρω γιατί φέρεται ετσι! Θέλει να με κάνει να νιώσω καλύτερα εδώ.
Ή γνωριζει πως η μητερα της είναι σκύλα και δεν θελει να τα βάλει μαζί της.

Χαμογελάει ενώ αλλο ενα άτομο μπαίνει στη κουζινα. Υπέροχα!

Ο Harry περπατάει μέσα αρπάζει ένα μήλο και χωρίς να πει τίποτα πάει στο σαλόνι.

"Δεν το έκανα εγώ."

Της λέω ενώ η γιαγιά μου είναι ακόμα μεσα  στο δωμάτιο.
Δεν με νοιάζει αν με ακούει η όχι.

Η μαμά μου απλα νευει.

"Θες καφέ;"

Με ρωτάει αφού το μέρος είναι πια καθαρό. Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου και κάνω να βγω έξω.
Αλλά σταματάω ξανά.

"Μου δίνεις λεφτα; Θα πάω να τον πιώ έξω."

"Μόνη σου;"

"Ναι."

Που είναι το πρόβλημα εδώ;
Μ'αρέσει να πίνω μόνη μου και να τρώω μόνη μου.
Ειδικά το δεύτερο.
Αλλά πάντα συνήθιζα να τα κάνω όλα αυτά με την Mel.

Πάω πάνω και βάζω μια μαύρη φόρμα  με μια φαρδιά μαύρη μπλούζα και τα Nike μου.
Τα μαλλιά μου δεν τα πειράζω καν και κατεβαίνω κάτω.
Κανένας δεν είναι κάτω καθώς βγαίνω από το σπίτι.

Το κινητό μου δονείται και χαμογελάω καθως βλέπω το μήνυμα...

"*μου λείπεις.."