My Adopted Cousin...

12

"Harry μην κάθεσαι σαν τεμπέλης! Βοηθούσε τους με τις βαλίτσες!"

Λέει η θεία μου και εκείνος απλα την αγριο κοιταζει.
Μάλλον δεν ήθελε να είναι εδώ.

"Γεια σου Eleanor..."

Απευθύνεται στην μητέρα μου...
Πόσο αγενής!

"Γεια σου αγόρι μου. Από εδώ η Bridget. Ξέρω πως έχετε να τα πείτε από μικρά αλλά...
Ξανα συναντιόμαστε..."

Τα μάτια του λάμπουν και τον βλεπω να γελάει.
Όχι με ειρωνεία... γλυκά.
Θα μπορούσα να πω το βλέμμα του πονηρό έως και διεστραμμένο αλλά... όμορφο.

Βάζει τις βαλίτσες στο
πορτ-μπαγκάζ και μετά από λίγο είχαμε αρχίσει.
Έβαλα τα ακουστικά μου και κοιτούσα έξω από το παράθυρο.
Ένιωσα το βλέμμα του να με καίει πολλές φορές από το καθρεφτάκι αλλά προσπάθησα να μην δώσω σημασία..

Ώρες πέρασαν και το αμάξι σταμάτησε μπροστά απο ενα μεγάλο διώροφο σπίτι...

Μήπως ήμαστε πλούσιοι και μου το εκριβαν τόσο καιρο;

...........

"Eleanor.."

Ακούγεται μια άλλη φωνή...
Μια γυναίκα με ένα μαύρο μακρύ φόρεμα σηκώνεται από το καναπέ και πλησιάζει την μητέρα μου...

"Μητέρα..."

Λέει και μπαίνει στην αγκαλιά της...
Με κοιτάει ενώ την αγκαλιάζει και νιώθω άβολα. Τι;
Θέλει να πεταχτώ και εγώ στην αγκαλιά της;

"Bridget? Δεν θα αγκαλιάσεις την γιαγιάκα σου;"

Θέλω να γελάσω. Πόσο χρόνον νομίζει ότι είμαι 5;
Δεν το σκέφτομαι περισσότερο και απλά μπαίνω στην αγκαλιά της.
Με φιλάει στο μάγουλο πάνω από 3 φορές και με αγκαλιάζει σφιχτά.

"Είναι τόσο χαρούμενη που ήρθατε... Μου είχατε λείψει.."

"Και σε εμάς μητέρα."

"Ωω γλυκιά μου. Έχω γεράσει αλλά δεν τα έχω χάσει ακόμα..."

Λέει και κανει μια παύση.

"Αν σας είχα λείψει θα μπορούσατε να είχατε έρθει όλα αυτα τα χρόνια για μια επίσκεψη, αλλά...."

"Τα έχουμε συζητήσει αυτά μητέρα.."

Λέει η μητέρα μου και η γιαγιά μου πάει να ξαναμιλήσει αλλα η θεία μου την διακόπτει...

"Harry. Δείξε στην Bridget το δωμάτιο της..."

Η αλήθεια είναι πως ήθελα να ακουσω τι θα πούνε...
Αλλά ήμουν τόσο κουρασμένη από το ταξίδι που ακολούθησα τον Harry...

Είναι μπροστά μου και εγω απλά τον ακολουθώ.
Ήθελα να ξερα το τι σκέφτεται εφόσον δεν μου είχε μιλήσει καθόλου από τη στιγμή που πάτησα τον ποδι μου σε αυτό το μέρος.
Βασικά αυτο δεν μου έχει μιλήσει καν.

"Δεν χρειάζεται να είσαι τόσο σνομπ.."

Σπάω την σιωπή ενώ έχουμε μπει σε ένα αρκετά μεγάλο δωμάτιο μπορώ να πω.

Με κοιτάζει τόσο απαιτητικά, με τρομάζει μα παραδόξως χάνομαι...

"Έτσι είμαι εγώ! Τεμπέλης και σνομπ."

Αυτά ήταν τα λόγια του πριν βγει από το δωμάτιο.

Σοβαρά ο τύπος είναι τρελός!
Δεν θα τα πάμε καθόλου καλά εμείς οι δύο Harry...