Özgür Ali adımlarını durdurarak bana döndü ve baş parmağıyla gözyaşlarımı sildi. "Gökyüzünde dans eden yıldızlar seni hiç bırakmayacak biliyorsun değil mi?" diye sordu gözlerimin içine bakarak. "Feride, ben de seni hiç bırakmayacağım. Çünkü, seni ço...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Feride! Niye oturuyorsun ya? Kalk da bana yardım et!"
Sonunda beklenilen o büyük gün gelmişti; bugün Yaren'i istemeye geliyorlardı. Bu yüzden heyecandan yerinde duramayan Yaren de sürekli bana ve halama sarıyor, iki dakika oturmamıza bile izin vermiyordu.
"Evi temizledik, giyeceğin kıyafetleri de hazırladık. Daha ne yapacağız ki?" diye sordum.
"Anlıyorum, anlıyorum. Ne de olsa gelinsin değil mi? Tabii ki güzel görünmen gerekiyor." diyerek bir gülümseme yerleştirdim dudaklarıma.
Halam mutfakta kız isteme için hazırlık yaparken biz de Yaren'i akşama hazırlamak için odaya geçtik. Akşam giyeceğimiz elbiseleri önceden hazırlamış, yatağımızın üzerine koymuştuk.
Yaren makyaj masasına oturdu ve onu akşam için hazırlamaya başladım. Taşmaması için büyük bir dikkatle tırnaklarına oje sürerken Yaren de bir saniye olsun susmuyordu.
Hayranlıkla yüzüğünü incelerken,"Demir ile evleniyorum!" dedi heyecanla. "Bugün çok güzel bir gün olacak..." Birden yüzündeki gülümseme silindi. "Keşke babam da olsaydı."
Yaren küçücük bir kız çocuğuyken ölmüştü babası. "Olsun..." diye mırıldandım gülümseyerek. "Biz varız." Yaren bana gülümserken yüzündeki kara bulutlar dağıldı.
Yaren aynanın karşısına geçip kendini izlemeye başladığında çoktan akşam olmuştu ve ikimiz de hazırlanmıştık.
"Güzelsin, güzelsin. Hadi içeri gidelim, misafirler gelirler yavaş yavaş." dedim heyecanımı bastırmaya çalışarak. Sanki beni istemeye geleceklermiş gibi heyecanlıydım. Beni istemeye gelseler, telaştan ne yapacağımı şaşırırdım herhalde!
Oturma odasına geçtiğimizde, Yaren'i gören halam ayağa kalktı ve gözyaşlarını tutmaya çalışarak kızına sarıldı.
"Ben sensiz ne yapacağım güzel kızım?"
Ben öylece bir köşede durmuş, anne kızın duygusal anlarını izliyordum. Beni istemeye geldiklerinde, anneme sarılamayacağım gerçeği canımı acıtmıştı. Neredeyse ben de ağlayacaktım, Yaren'i ellere veriyormuşum gibi hissediyordum. Sanki, Yaren benim kızımmış gibi kalbimin bir köşesi gururlu, bir köşesi ise kırıktı.
Kendime geldiğimde, hızlıca onlara doğru ilerledim. "Kızlar, sakin olun yahu! Toparlanın bakayım, misafirler gelir şimdi." dedim ve Yaren'in halamın boynuna dolanan ellerini çözdüm.
"Haklısın kızım..." diyerek gözyaşlarını sildi halam.
"Makyajım bozulmadı değil mi? Anne, unuttuğumuz bir şey var mı? Söz tepsisi nerede?" diye bağırdı korkuyla.
