Rose is een meisje die op dezelfde school zit als Brent. Brent is de populairste jongen van heel Californië en wordt gezien als DE badboy. Rose is niet op haar mondje gevallen en zo ontstaan en ruzies tussen de twee. Zonder er goed over nagedacht te...
'Hey, jij bent Rose toch?' vraagt Luna. Ik knik glimlachend. 'Dat klopt helemaal. En jij bent Luna? De gelukkige bruid' stel ik vast. Ze knikt met een big smile terwijl ze een baby heen en weer wiegt die ze in haar handen heeft. 'Echt jouw jurk, ik vind hem fantastisch' zwijmel ik weg. Ze knikt blij en maakt een rondje. 'Ik was gelijk verliefd toen ik hem in een etalage zag op onze vijfde date. Hij heeft het onthouden' zegt ze en ik kijk haar verfijnt aan. 'Dat is zo schattig' zeg ik en ze grinnikt. Er vallen dingen om achterin en ze schrikt op.
'Ooh nee he. Hier, wil je Emma alsjeblieft even vast houden voor me?' vraagt ze en drukt de baby bij me in mijn handen. 'Nou ik denk niet da-' ze is al weg. Ik heb de baby onder haar oksels vast met haar gezicht naar voren. Ik heb nog nooit ene baby vast gehad, zelfs mijn kleine zusjes niet. Ze begint te huilen en ik hobbel haar in paniek iets op en neer. 'Aah, alsjeblieft ga niet huilen' smeek ik haar. 'Lukt het?' vraagt Lisette en ik schud mijn hoofd. 'Hier ik help je' zegt ze en helpt me de baby goed vast te houden. 'Kan je haar niet gewoon aannemen?' vraag ik met een ongemakkelijke lach en ze schud haar hoofd. 'Jij wordt op een dag ook moeder' zegt ze en ik kijk naar het baby'tje in mijn handen. Ze ligt nu goed en ze kijkt me met een lachje aan. Vanbinnen smelt ik eerlijk gezegd wel. 'Ah, ze lacht' zeg ik met een glimlach.
POV Brent
'Zoon' zegt mijn moeder en ik kijk haar vragend aan. 'Wat is er mam?' vraag ik. 'Ik wil je iets geven' zegt ze en pakt een doosje. Ze doet hem open en ik zie oma's oude trouwring van, voor ze dood ging.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Vraag je me nou ten huwelijk?' vraag ik lachend.
Ze lacht even. 'Nee, ik had niet verwacht dat je ooit nog een vriendin zou krijgen en eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat je ook echt een leuke meid had gevonden, maar hoe jullie elkaar aankijken... Ik weet zeker dat het goed komt en ik wil dat je haar ten huwelijk vraagt met deze ring wanneer het zover is' zegt ze en drukt het doosje in mijn handen.
Ik zucht en wil vertellen dat het nooit zal gebeuren, maar dan kijk ik is over mijn schouder. Ik zie Rose, heel schattig, klungelen met mijn nieuwe nichtje Emma. Lisette helpt haar. Ze heeft haar nu goed vast en ik zie een glimlach op haar gezicht groeien wanneer ze naar haar kijkt.
'Bedankt mam' zeg ik en ze geeft me een kus op mijn wang. Ik bewaar het doosje in mijn zak en ga naar Rose, die inmiddels al volop aan het spelen is met Emma. 'Jajaja' zegt ze op een kinderachtige manier. 'Ik zie dat je je vermaakt?' vraag ik lachend. 'Jawel, ik weet niet van wie ze is, maar ik neem hem mee' zegt ze lachend en ik grinnik. 'Oke eigenlijk, wil jij hem? Ik ben niet zo van de kleine kindjes. Dit is de eerste baby die ik ooit heb vastgehouden in mijn eentje' zegt ze en geeft me de baby aan. Ik neem haar aan en houd haar op een arm vast terwijl ik met de andere een biertje aanneem.
'Doe is normaal en pak haar goed vast' zegt Rose geschrokken. Ik geef haar het biertje aan en pak Emma vast. In draai rondjes en gooi haar half in de lucht. 'Brent!' Zegt ze waarschuwend en ik grinnik. Emma lacht alleen en ik grijns nu naar haar. 'Ze is een baby' zegt ze. 'Ze is al 9 maanden man, dit kan ze wel hebben.' Ze rolt met haar ogen en Emma leunt richting Rose.
'Ze wilt naar jou toe' zeg ik en ze kijkt me moeilijk aan. 'Oke' zucht ze en neemt haar aan. Ik help haar en het lukt haar, haar goed vast te pakken. 'Hoezo ben jij zo goed met baby's en ik niet? Ik hoor een moeder instinct te hebben' zucht ze. Het lijkt wel verdrietig. Ik wijs naar de langsrennende kleuters. Ze kijkt weg dus leg ik mijn hand, troostend op haar onderrug. 'Hey, het komt nog wel. Je bent nog maar 18 he, kinderen komen nog wel. Je bent nog in de bloei van je leven' troost ik haar. Ze kijkt me aan met tranen in haar ogen. Doet dit haar zo veel?
'En wat als het niet komt?' vraagt ze. 'Niet komt? Kijk hoe graag Emma bij je is. Emma is een moederskindje' zeg ik en ze kijkt me weer aan. 'Echt?' vraagt ze en ik knik terwijl ik een gekrulde pluk haar achter haar oren schuif. 'Ja, ik weet zeker dat je later geweldige kinderen krijgt en dat ze de beste moeder krijgen' zeg ik. En nu ik het zeg besef ik me dat ik het ook echt meen.
'Dankje wel Brent' zegt ze zacht. 'Geen probleem' zeg ik en geef haar een kus op haar voorhoofd.
