Rewrite the stars. - voltooid

3 | de brief

{Emily}

Beste Emily,
Klinkt raar dat ik je naam weet. Want we hebben elkaar eigenlijk niet echt officieel ontmoet. Maar ik zag je in het dorp vandaag. Bij de kranten. Wat voor jou gisteren is als je deze brief krijgt. Toen ik je zag. Ik wist niet wat er gebeurde maar iets maakte mij zo nieuwschierig naar je. Ik heb een kaartje gekocht gisteren, om te kijken. Je was geweldig. En ik zou graag een keer iets met je af willen spreken. Schrijf me alsjeblieft terug.
Liefs Scott.

Even moet ik glimlachen. Maar weet niet hoe ik hierop ga reageren. Hij komt van een totaal ander gezin. Is heel rijk, terwijl ik erg arm ben. En bovendien, hij wordt compleet uitgelachen als hij met mij gezien wordt. Snel duw ik de brief terug in de envelop. 'Van wie was dat?' Vraagt Amy. 'Scott.' Reageer ik droogjes. 'Wie is dat?' Vraagt ze. 'Een jongen.' 'Ja joh, dat kan ik ook nog wel begrijpen.' Zegt ze dan. 'De zoon van de twee rijkste personen uit het dorp.' Zeg ik dan. Amy haar mond valt open. 'En hij stuurt jou een brief?!' Vraagt ze dan. 'Ja.' Reageer ik dan weer erg droog. 'Vertel, wat staat er zin?' Vraagt Amy dan nieuwschierig. 'Jij bent wel erg nieuwschierig vandaag he?' Vraag ik dan. 'Ja klopt, maar hallo, is hij ook knap?' Vraagt ze dan ook nog. 'En of hij knap is.' Reageer ik dan een beetje plagend. 'Is hij ook aardig?' Vraagt ze dan ook nog, waarop ik reageer: 'Wat ik van hem heb gezien wel.' Waarna ik wegloop. Ik heb eventjes geen zin in deze ondervraging.

Ik heb dorst en besluit wat water te halen in het dorp. Het is niet erg ver weg ik denk vijf minuutjes lopen. Maar in die vijf minuten kom je wel de meest prachtige dingen tegen, zoals een heldere rivier, een prachtig bos en prachtige bloemen. Al snel kom ik bij het kraampje waar ze water verkopen. Dit is het goedkoopste in het dorp. Opeens hoor ik een stem achter me zeggen: 'Het water van deze prachtige dame gaat op mijn kosten.' Waarna hij de muntstukken overhandigt aan de verkoper. Als ik me omdraai kijk ik in twee felblauwe ogen. De ogen van Scott. Hij geeft me het flesje. 'Bedankt.' Zeg ik dan waarop hij reageert: 'Geen dank.' Snel probeer ik me om te draaien en weg te lopen maar dat gaat niet waarneer hij mijn pols vast pakt. 'Heb je mijn brief ontvangen?' Vraagt hij dan. 'Ja.' Antwoord ik zacht. 'Wilde je terug schrijven?' Vraagt hij en hij kijkt me vragend aan. 'Was ik wel van plan.' Zeg ik dan. 'Je kan het nu ook zeggen.' Zegt hij. 'Kijk je lijkt me een hartstikke leuke jongen, maar het gaat gewoon niet werken tussen ons. We komen uir twee totaal verschillende gezinnen. Die elkaar niet uit kunnen staan. Jij hebt alles wat je maar wilt. Terwijl wij niks hebben.' Zeg ik dan. 'Waarom kijk je naar wat andere mensen zeggen?' Vraagt hij dan. 'Omdat als ik er eenmaal aan begin jij dat uiteindelijk ook zal doen.' Zeg ik en ik wring me los uit zijn greep en loop op een aardig hoog tempo weg. Een paar meter verder kijk ik nog een keer achterom en zie dat hij nog in precies dezelfde houding staat.

{scott}

Ik kan niet wachten om haar weer te zien. Ik heb geen geduld en besluit weer naar het dorp te gaan. Als ik de hal in loop om mijn jas te halen kom ik mijn moeder tegen. 'Waar ga je naartoe zoon?' 'Naar het dorp.' Zeg ik. 'Alweer?' Vraagt ze waarop ik knik en de deur achter me dicht sla.

Al snel ben ik bij het dorp. Waar zou ze zijn? Ik besluit een beetje richting de tent te gaan waar ze woont. Al snel kom ik bij wat kraampjes. Ik besluit me hier een beetje gedijst te houden en te hopen dat ze hier langs komt. Opeens zie ik haar het hoekje omkomen. Ze loopt naar een water kraampje. Ze wilt wat water kopen en afrekenen waar ik haar voor ben. 'De kosten van het water van de dame zijn voor mij.' Zeg ik dan. Ik overhandig haar het flesje en de verkoper de muntstukken. 'Dankjewel.' Zegt ze dan en ze kijkt me dankbaar aan. Ik vraag of ze mijn brief heeft gekregen. Waarop ze ja reageerde. Ik vroeg of ze terug wilde schrijven waarop ze dit reageerde: 'Kijk je lijkt me een hartstikke leuke jongen, maar het gaat gewoon niet werken tussen ons. We komen uir twee totaal verschillende gezinnen. Die elkaar niet uit kunnen staan. Jij hebt alles wat je maar wilt. Terwijl wij niks hebben.' Ik schrok een beetje van het antwoord maar kwam met een goed antwoord. Waarna ze het gesprek daarna meteen afkapte en wegliep. Even keek ze nog achterom en zelfs van die afstand zag je haar ogen schitteren.

________________________________
Woehoee hoofdstuk drie. Ik vind dit echt een leuk boek om te schrijven. Wat vinden jullie?

Liefs Janne