Rewrite the stars. - voltooid

25 | ...

{Scott}

Het is tijd. We staan in de juiste volgorde op het podium en de spotlights springen aan en schijnen op ons. Ik hoor geluid van het publiek, ze klappen. En een glimlach versiert mijn gezicht. We beginnen te dansen. Het is gewelidig maar ook erg zwaar. We komen aan bij het laatste nummer. De dans met Emily. Tot nu toe gaat het nog prima. We beginnen te dansen. In de laatste secondes draai ik haar in het rond en til haar op. Daarna duw ik haar van me af maar heb ik haar hand nogsteeds vast. Dan trek ik me naar haar toe en kus haar. Ik voel haar wegzakken en mijn stresslevel stijgt ineens inmens veel. Dan voel ik haar nog erger wegzakken en haar ogen sluiten. Ik til haar op en ren van het podium af. Daarna hoor ik het publiek ook nog klappen.

In de coulise leg ik haar op de grond. Haar hartslag is laag erg laag. 'Help! Iemand help bel 112!' Roep ik angstig. Ik pak haar hand. Ik had haar dit nooit moeten laten doen dit is mijn schuld. Waarom ben ik zo dom. 'Emily alsjeblieft blijf bij me!' Roep ik. Tranen rollen van mijn wangen. Amy en Fritzo komen aangerend. Tranen staan in onze ogen. Waarna we allemaal 'Emily! Emily! Blijf bij ons.' Roepen. We krijgen geen gehoor en haar hartslag daalt met de seconde.

{Emily}

Ik sta op het podium met Scott voor het laatste nummer. Ik voel me tot nu toe prima. Maar merk wel dat ik het steeds zwaarder krijg. Scott draait me een paar keer en ik voel me steeds slechter. Dan tilt hij me op. Ik weet niet wat ik voel. Ookal vind ik het wel een geweldig moment. Scott zet me neer en laat me vallen maar hij heeft mijn hand. Dat zie je wel vaker in dat soort dansen. Dan trekt hij me naar hem toe en kust me. Op dit moment val ik in elkaar. Ik heb geen controle over mijn lichaam. En val als Scott me niet vast heeft. Ik ben me bewust van de situatie maar ik kan niks. Hij tilt me op en draagt me van het podium waarna mijn ogen sluiten. Mijn hartslag daalt. En hoor wat mensen roepen dat ik ze niet moet verlaten. Maar ik kan er niet langer bij blijven en raak buiten bewust zijn.

{Scott}

Tranen stromen over mijn wangen. Waarom nou. Waarom heb ik haar dit laten doen. Nicolas komt aanrennen. 'Snel de ambulance is er!' Roept hij. Ik til haar op en ren naar de uitgang. De ambulance is omringt met mensen uit het publiek. Ik zie ze allemaal geschrokken kijken. Ik til haar op de brancard en zie hoe ze in de ambulance gereden wordt. 'Kom.' Zegt Nicolas tegen Amy, Fritzo en mij. Hij wijst naar zijn auto. We stappen in en rijden de ambulance achter na.

Al snel zijn we in het ziekenhuis. We lopen achter Emily aan die nogsteeda op de brancard ligt. Dan komt er een dokter voor ons staan. 'Waar denken jullie heen te gaan?' Vraagt hij. 'Naar mijn zusje!' 'Naar mijn vriendin!' 'Naar mijn bestevriendin!' Roepen we allemaal door elkaar. 'Sorry maar dat kan ik helaas niet toestaan. Ze moet zo snel mogelijk geopereerd worden aan haar luchtwegen. We weten nog niet of ze het zal halen.' Zegt hij dan. We kijken erg treurig. 'Jullie kunnen plaatsnemen in de wachtkamer.' Zegt hij en hij wijst naar de wachtkamer. Verslagen lopen we op de stoelen af.

'Ik ben zo bezorgd.' Zegt Amy dan. Iedereen knikt. En het enige wat ik kan doen is voor me uitkijken. Zij is een van de personen waar ik zielsveel van hou. Ik kan haar niet kwijt raken. Daar ben ik gewoon nog niet klaar voor. Dan komt er een dokter aangelopen. 'Famile van Emily?' Vraagt hij en hij kijkt op. We voelen ons allemaal aangesproken en lopen op hem af. 'Ik wil jullie graag mededelen dat ze het tot de operatie gehaald heeft. Dus dat is goed nieuws. We zijn begonnen met opereren en laten jullie zo snel mogelijk meer weten.' Zegt hij. Een zucht verlaat mijn mond. We lopen terug. 'Dus tot nu toe gaat alles nog goed.' Zegt Nicolas. We knikken.

________________________________
* pikt een traan weg*
Dit is wel een van de moeilijkste en zieligste stukken die ik ooit geschreven heb hoor. Pff. Wat vinden jullie?

Liefs, Janne