Rewrite the stars. - voltooid

28 | they all lived a happily ever after

Vandaag gaat het gebeuren. De laatste behandeling. Ik ben Mea ontzettend dankbaar voor het betalen van mijn behandeling. Na vandaag is alles weg. En hoef ik me nergens zorgen over te maken. En kan ik leven.

We zitten in de auto onderweg naar het ziekenhuis. 'En, zenuwachtig?' Vraagt Scott. 'Niet echt meer.' Zeg ik. Voor de eerste twee behandelingen was ik wel erg zenuwachtig maar dat is nu compleet weg. Hij legt zijn hand op mijn been. 'Het komt allemaal goed.' Zegt hij. Ik knik.

Al snel zitten we in de wachtruimte. Te wachen op mijn arts. Ik heb een vrouwlijke arts. Het is echt een schat en ze heeft me top geholpen. De behandelingen doen eigenlijk helemaal geen pijn. Je hoeft alleen maar onder een röntgenstralingsapparaat ding te gaan.

Na ongeveer twintig minuten komt onze arts de ruimte binnen gelopen. 'Emily?' Vraagt ze. En ze ziet mij dan knikt ze. Ik loop jaar haar toe en geef haar een hand. 'Leuk je weer te zien.' Zegt ze en ik glimlach. 'Ook leuk om jou weer te zien.' Zeg ik dan. 'Kom verder.' Zegt ze en we lopen richting de behandelkamer. 'Dan mag je weer gaan liggen.' Zegt ze. En ik knik.

Al snel is de behandeling klaar. We zitten tegenover mijn arts en zijn wat zaken aan het bespreken. 'De ziekte zal binnen nu en ongeveer vijf uur helemaal wegtrekken. Dus dan ben je helemaal geneesd. Gefeliciteerd!' Zegt ze dan. 'Dankjewel.' Zeg ik en ik geef Scott een knuffel.

Waarneer we de kamer verlaten geef ik haar een hand. 'Super bedankt.' Zeg ik. 'Geen probleem.' Zegt ze.

Als we thuis zijn roep ik Amy en Fritzo. 'Kom we gaan naar de rots bij de oceaan, het is ongeveer vijf minuten lopen.' Vertel ik ze. Iedereen stemt in ook Scott.

Al snel zijn we bij de rots. 'Het is prachtig hier, en kijk die oceaan.' Zegt Amy met grote ogen. 'Ik weet het, ik weet het.' 'Zullen we gaan zitten?' Vraagt Fritzo. Iedereen knikt. We leggen het kleedje neer en gaan erop zitten. Het eten pakken we ook uit. Het uitzicht is prachtig. Ik denk dat de zon zo ondergaat en de lucht nog mooier wordt. Het weer is ook fantastisch het is 30 graden. Ik stop een aardbij in mijn mond. 'Mmm.' Zeg ik. Iedereen kijkt me aan en begint te lachen. Ik lig in Scott zijn armen en Amy in die van Fritzo. 'Heerlijk.' Zegt Amy. Weer begint iedereen te lachen. 'Ik wilde dat het voor altijd zo kon blijven.' Zegt Fritzo. 'Ja.' Zeg ik. 'Ja ik hou van jou. Ik hou van jullie alle vier.' Zegt Scott waarbij hij mij aankijkt. Ik druk een kus op zijn wang. 'Ik hou ook van jou.' Zeg ik. En Amy en Fritzo doen hetzelfde. Dit was echt perfect. 'Bedankt voor dit, jongens.' Zeg ik. 'Jij bedankt.' Zegt Fritzo. Ik glimlach.

'Zullen we gaan zwemmen?' Vraagt Amy. 'Hoe dan?' Vraag ik. 'We springen gewoon van deze rots.' Zegt ze. 'Nou ik weet niet als ik dat durf.' Zeg ik. Ze begint te grinninken. 'Kom op. Doe gewoon.' Zegt ze. 'Oké dan.' Ik kijk de jongens vragend aan. 'En jullie?' Vraag ik. Ze kijken elkaar aan. 'Wij gaan zeker mee.' Zeggen ze. Ik begin te lachen. Eigenlijk zijn het echt sukkels. 'Maar hoe ik ga niet heel mijn jurk nat maken.' Zeg ik. 'Gewoon in je ondergoed.' Zegt Amy. Ik kijk haar vragend aan. Ze geeft me een doe-wat-ik-zeg blik. Ik knik. Ik trem mijn jurk over mijn hoofd. Amy doet hetzelfde. En de jongens staan ook niet veel later in hun onderbroek. 'Zullen we?' Vraagt Fritzo. Ik knik. En spring. Van de rots.

Een paar seconde leek het alsof ik helemaal vrij was. Vrij als een vogel.

En zo eindigt dit verhaal. Met zoals veel andere verhalen een ze leven nog lang en gelukkig.

________________________________
Wauw dit was alweer het einde. Ik heb erg veel plezier gehad in het schrijven en hoop jullie in het lezen. Wat vonden jullie?

Liefs, Janne