Rewrite the stars. - voltooid

2 | de show

{Scott}

Wanneer ik in het dorp aankom vind ik al snel het gebouw. Ik sta voor een grote ingang en zie dan dat ik een kaartje moet halen. Ik loop naar het locket en kijk de man vragen aan. Hij kijkt me aan alsof hij een geest heeft gezien. 'Een kaartje?' Vraagt hij dan. 'Ja.' Antwoord ik en ik glimlach vriendelijk. Dan loop ik de zaal binnen. Het is niet erg chique. Ik besluit ergens in een hoekje te gaan staan. Dan dimmen de lichten. De spotlights gaan aan. Al snel zie ik Emily. Wat is ze toch prachtig. En wat kan ze goed dansen. Niet normaal. Als ik de groep samen zie dansen krijg ik spontaan kippenvel. Ze zijn zo goed en ik begrijp totaal niet dat men het als een schande ziet.

Na de show wacht ik haar buiten op. Ik heb erg lang gewacht maar dan zie ik haar. Snel kijkt ze om zich heen en loopt het hoekje om. Ze loopt naar een tent. Waar ik allerlei geluid uit hoor komen. Ik liep iets dichter bij en zag dat ze daar woonden. Al de mensen van de show. Zij woonde daar. Zij woont daar. Meteen kwam ik met een goed idee en haaste mezelf naar huis.

Eenmaal thuis. Kwam ik op het idee haar een brief te schrijven. En om te vragen om een keer af te spreken. Ik pakte pen en papier en begon te schrijven.

Beste Emily,
Klinkt raar dat ik je naam weet. Want we hebben elkaar eigenlijk niet echt officieel ontmoet. Maar ik zag je in het dorp vandaag. Bij de kranten. Wat voor jou gisteren is als je deze brief krijgt. Toen ik je zag. Ik wist niet wat er gebeurde maar iets maakte mij zo nieuwschierig naar je. Ik heb een kaartje gekocht gisteren, om te kijken. Je was geweldig. En ik zou graag een keer iets met je af willen spreken. Schrijf me alsjeblieft terug.
Liefs Scott.
Ik stopte de brief in een envelop. En ging naar bed. Wachten tot morgen. Tot ik de brief voor de deur kan leggen.

{Emily}
'Nog 2 minuten!' Hoor ik iemand roepen vanaf de zeikant van het podium. Snel maak ik me helemaal klaar. We lopen met zijn allen het podium op en beginnen te dansen. Maar halverwegen de dans schrik me rot. Ik zie hem staan. De jongen, de rijke jongen van het grote huis net buiten het centrum. Opeens kan ik me niet meer concentreren en zijn al mijn gedachtes bij hem. Maar ik doe mijn best.

Na afloop zie ik mijn broer staan, Dylan. 'Ga je mee?' Vraagt hij. 'Ja.' Antwoord ik. Ik pak mijn tas en loop achter hem aan. We lopen het gebouw uit, maar dan zie ik hem weer. Hij wacht op iemand. Misschien heeft hij wel een vriendin. Die hier is wezen kijken ofzo. Hij zal er vast niet voor mij zijn. Denk ik. Ik loop snel door en doe of ik hem niet gezien heb. We lopen het hoekje om naar onze tent. Of terwijl ons huis.

Als we binnen komen begroet ik iedereen. Dan komt mijn bestevriendin naar me toe. Amy. 'Heey hoe ging het bij jou?' Vraagt ze. 'Goed en bij jou?' Vraag ik en ik glimlach vriendelijk. 'Ook goed.' Amy zit bij ons in de groep. Onze dansgroep. Dus eigenlijk wonen we samen. Dat is eigenlijk heel grappig. Ik ken haar ook al sinds ik me kan herrinderen. Maar ze is echt een van de mensen die ik het meest vertrouw samen met mijn broer. Ik ben moe en loop daarna naar mijn bed. Ik besluit te gaan slapen aangezien we een lange dag gehad hebben.

Ik word wakker van een gil. Hij is van Amy. 'Emily!' Gilt ze. Slaperig kijk ik op. Ik veeg de slaap uit mijn ogen. 'Wat?' Vraag ik droog. 'Je hebt post, en niet zomaar post maar van een van de rijkste personen uit deze stad.' Verbaasd kijk ik op. 'Van wie?' Vraag ik nogmaals. 'Van ene Scott Mcclair.' Nog drie keer zo verbaasd kijk ik op en ik ga recht zitten. 'Geef eens hier.' Zeg ik tegen Amy. Ze overhandigt me de brief. Wanneer ik hem open staat er dit:

________________________________
Dit was dan alweer hoofdstuk twee. Ik hoop heel erg dat jullie het leuk vinden. Laat wat achter in de reacties
Liefs Janne