24 | het moment van de waarheid

245 7 1
                                    

Ik word wakker, en lig vredig in Scott zijn armen. Ik grinnink, zo ben ik dan dus in slaap gevallen. Hij word wakker. Meteen zie ik hem glimlachen. Ik glimlach ook.

Als ik uit bed stap doe ik de gordijnen open. Het is prachtig weer, en een prachtige dag. Ik hoop dat het voor mij ook prachtig eindig. Van binnen ga ik dood van de zenuwen maar dat laat ik niet merken. En al helemaal niet aan Scott.

{Scott}

Als Emily en ik aan het ontbijt zitten word er aan de deur geklopt. 'Scott! Emily! Laatste repetities over tien minuten in de trainingszaal.' Hoor ik Nicolas roepen. Snel prop ik de laatste restjes van mijn omelet in mijn mond.

Daarna kleed ik me om en snel de deur uit. Emily loopt zo snel ze kan achter me aan.

Eenmaa in de zaal zijn we begonnen. Emily zit aan de kant aangezien ze niks kan doen. Ik denk dat ik nog zenuwachtiger ben dan haar. Als haar iets overkomt, of erger. Ik zou niet weten hoe ik daar mee om zou moeten gaan.

Al snel word ik uit mijn gedachtes gezogen. 'Scott! Scott! Hallo?' Hoor ik Nicolas zeggen en hij zwaait met zijn hand voor mijn gezicht. Ik schrik op en kijk op. 'Scott jij oefent je dans met Amy, ze kent het helemaal dus dat zou geen probleem moeten zijn.' Ik kijk naar Emily. Ze knikt.

Al snel is de repetitie klaar. Vannavond is dan toch echt de grote uitvoering. Ik kan niet geloven dat ik hier sta. Een anderhalf jaar geleden zat ik nog aan de thee met mijn moeder. Bij de gedachten moet ik grinninken. Dan komt Emily naast me zitten. 'Wat is er zo grappig?' Vraagt ze en ze glimlacht. 'Oh niks.' Zeg ik en ik wuif het weg. 'Kom ik wil je iets laten zien.' Zegt ze en ze pakt me bij mijn pols

Al snel staan we in de uitvoeringszaal. Ze heeft het compleet versiert. 'Het is prachtig.' Zeg ik. Ze glimlacht. 'Weet ik toch.' Zegt ze dan. 'Kijk precies hier. Staan wij dan te zoenen, voor al het publiek.' Grinninkt ze dan. Ik lach. En druk een lange kus op haar mond. Wat overgaat in een zoen. Daarna grinninkt ze weer. Ik glimlach.

{Emily}

Nadat ik Scott het decor heb laten zien ben ik in onze gezamelijke woonkamer gaan zitten om de laatste details voor onze costums te maken. Dan komt Amy naast me zitten. 'Kom ik moet je wat vertellen.' Zegt ze en ze trekt me mee. We komen uit in de tuin en dan staat Fritzo daar. Ik glimlach. 'Jullie willen me wat vertellen bedoel je?' Vraag ik aan Amy. Ze knikt. 'Nou Emily, we zijn samen.' Zegt Fritzo en hij slaat zijn arm om Amy heen waarna Amy hem een kus op zijn wang geef. 'Ah dat is echt heel leuk!' Zeg ik en ik geef ze allebei een knuffel waardoor we in een groepsknuffel belanden.

Even later roep ik iedereen bij elkaar. 'Oké jongens! Kom er even bij.' Iedereen loopt mijn kant op ze kijken me vragend aan. Ik sta voor een tafel bedekt met een deken. 'De costums zijn klaar!' Roep ik enthousiast en ik trek de deken er af. Ik zie een aantal ogen groot worden. 'Wauw Emily dat is echt erg mooi.' Hoor ik iemand zeggen. Ik knik. 'Ik heb dr dan ook hard aan gewerkt.' Zeg ik. En een aantal beginnen te lachen. 'Kom op pak wat van jou is.' Zeg ik dan en iedereen stormt op de costums af.

Even later zitten Amy en ik voor de spiegel. Omdat ik van mezelf krullen heb hoef ik het alleen maar een beetje naar achteren te doen. Maar Amy heeft juist heel stijl dus hebben we besloten het ook te krullen. Ik sta achter Amy en ze zit voor de spiegel. Ik krul haar haren.

'Je bent klaar.' Zeg ik na een tijdje. 'Dankjewel.' Zegt ze en ze geeft me een knuffel. Ik glimlach. Ik draai haar richting de spiegel. 'Je ziet er prachtig uit.' Zeg ik. Ze glimlacht. 'Jij ook.' Zegt ze dan. Onze haren zijn beide gekrult, we hebben hetzelfde costum aan en we zien er eigenlijk gewoon goed uit. 'Nog een minuut!' Hoor ik dan iemand roepen. En we lopen richting het podium.

________________________________
Oeeeh spannenddd.
Wat vinden jullie?

Liefs, Janne

Rewrite the stars. - voltooidWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu