◇ S I G N ◇ {Complete}

s e v e n t e e n

"Hyun Sung ,που είσαι;" άκουγα από κάτω τον Jinyoung να φωνάζει ανήσυχος.

"Πάνω!" Φώναξα και ανέβηκε γρήγορα γρήγορα.

Κατάλαβα ότι ήρθε κοντά μου και ας είχα γυρισμένη την πλάτη μου .

"Είσαι καλά;" με ρώτησε ενώ χαιδευε το κεφάλι μου.

Ήμουν χάλια.

Δεν μπορούσα να σηκωθώ και λόγω του μωρού και λόγω για ότι έγινε με τον Jaebum .

Τα μάτια μου ήταν πρίσμενα από το κλαμα .

Δεν ηθελα να σηκωθώ καθόλου από το κρεβάτι, έτρωγα μόνο και μόνο για το μωρό.

Το μόνο φως που έβλεπα ήταν το πίσω από τις κουρτίνες.

"Ναι ,είμαι μια χαρά "είπα με λίγη ειρωνεία να τρέχει από το στόμα μου .

"Hyun Sung, δεν είναι καλό για το μωρό να είσαι έτσι αλλά ούτε και για σένα. "Είπε ενώ Ξεφυσηξε.

"Νομίζεις ότι θέλω να είμαι έτσι; Εκεινος με έκανε έτσι "είπα ενώ ενιωσα εναν πόνο στην καρδιά.

"Το έκανε για σένα για να μην πάθεις τίποτα.

Σε εφερε εδώ γιατί κανείς δεν ξέρει αυτό το μερος εκτός από εμάς.

Φοβάται Hyun Sung. Δεν θέλει να σε χάσει.

Μετά από ότι έγινε , δεν είναι ο εαυτός του"

Γύρισα να τον κοιτάξω και τον είδα να χαμογελάει.

"Ήρθε η Ye Joon να σε δει ,άντε κατεβά "είπε και μου έδωσε το χερι του να σηκωθώ.

Το πήρα και προσπάθησε να με σηκώσει.

Με κρατούσε από πίσω για να μπορέσω να περπατησω.

Δεν είναι και εύκολο 9 μηνών.

Όταν κατεβηκα κατω πήγα στο σαλόνι και κάθισα.

Δεν είδα πουθενά την Ye Joon και αναρωτήθηκα.

"Μάλλον πήγε τουαλέτα θα έρθει σε λίγο ,εγώ πάω λίγο πάνω "είπε και ανέβηκε πάνω.

Εκλεισα τα μάτια μου και έριξα το κεφάλι μου πίσω.

Αν και σηκωθηκα πριν λίγα λεπτά ένιωθα τόσο κουρασμένη.

Τι να κάνεις τώρα Jaebum; σε θέλω δίπλα μου , αλλά δεν μπορείς.

"Μου ελειψες Jaebum" είπα απεγνωσμένα σαν να ήθελα να με ακούσει.

Ανοιξα τα μάτια μου και ενιωσα δάκρυα να φεύγουν καθώς κοιτούσα το ταβάνι.

"Και Εμένα μου ελειψες " άκουσα την φωνή του και νόμιζα πως τρελάθηκα .

Κοίταξα στα δεξιά όπου ήρθε φωνή και τον είδα εκεί.

Τα μάτια του πρίσμενα σαν τα δικά μου .

Τα μαλλια του κάτω όχι όπως ήταν συνήθως.

Φορούσε απλές φόρμες και φαινόταν τόσο κατεστραμενος.

"Jaebum "προσπάθησα να σηκωθώ αλλά εκείνος έτρεξε σε εμένα .

Γονατισε μπροστά μου και έπιασε την κοιλιά μου .

Κοιταζομασταν και νιωθαμε τόσο αβολα σαν να είμαστε ξένοι.

"Εμ τι τι κάνεις ;"είπε αβολα .

"Καλά εσύ;"ρώτησα.

"Καλά " είπε και μετά έπεσε ησυχία.

Πως γίναμε έτσι;

Τον έπιασα από το πρόσωπο και τον έφερα κοντά στο δικό μου .

Με κοιτούσε με τόσο πόνο.

Με έπιασε και εκεινος από το πρόσωπο και μηδενισε την απόσταση.

Πόσο μου έλειψαν τα χείλια του.

Ένιωσα ξανά αυτές τις πεταλούδες που ένιωθα στην αρχή .

Όταν απομακρύνθηκε ειδα πως ήταν έτοιμος να κλαψει .

"Συγνώμη Hyun Sung, πως μπόρεσα να το κάνω αυτο ,πως μπόρεσα να πω ότι δεν είσαι σημαντική ενώ είσαι όλος μου ο κόσμος ,έστω και ο μισός ,το άλλο μισό είναι το μωράκι μας ."χαμογέλασε και με έκανε να χαμογελάσω και εγώ.

"Είναι κορίτσι" είπα και τον είδα να αφήνει τα δάκρυα του και στην συνέχεια τα άφησα και εγώ.

"Κοριτσάκι! Δεν ξέρεις πόσο χαρούμενο με κανεις "είπε και άρχισε να με φιλάει σε όλο το πρόσωπο.

"Σου υπόσχομαι Hyun Sung, μόλις τελειώσουν όλα θα γίνουμε όπως παλιά. " Είπε και με έπιασε από το χέρι.

Είδε ότι δεν φορούσα το δαχτυλίδι και ξαφνιάστηκε.
Με κοίταξε στεναχωρημενος.

"Το έβγαλες;" είπε και εσκυψε το κεφάλι του .

Το σήκωσα ξανά και του έδειξα ότι το είχα κρεμασμενο σε μια αλυσίδα.

"Δεν χωρούσε πια στο δάχτυλο μου και με πονουσε "είπα ενώ εκεινος άρχισε να γελαει .

Αχ , αυτό το γέλιο πόσο μου ελειψε .

"Μην γελάς, έχω γίνει χοντρή " παραπονεθηκα.

"Και πάλι είσαι κούκλα " είπε και σηκώθηκε και καθισε δίπλα μου .

Ξαφνικα χτύπησε το κουδούνι.

Σηκωθηκαμε και οι δύο αν και μαλωναμε για να μην σηκωθώ.

Όταν άνοιξα έμεινα από το άτομο που είδα.

"Καλημέρα ,αδερφούλα"...