10:39 P.M.
The night was chilly and Jihoon had to wear three layers of jackets and a thick coat to prevent himself from freezing. November na at malapit na ang winter kaya naman ganito na kalamig sa Korea.
Kasalukuyan siyang naglalakad papunta sa bahay nina Soonyoung. Their houses are just a few blocks away kaya ayos lang sa kanya na puntahan ito kahit gabing-gabi na at kahit sobrang lamig sa labas. Siguro nga, kahit pa bumabagyo ay pupuntahan niya ito dahil lamang sa alam niyang hindi na naman ito makakatulog. Soonyoung has a bad case of insomnia and Jihoon is his only remedy.
Jihoon adjusted the scarf that he was wearing (it was given to him by Soonyoung) to cover his mouth and his hat to cover his ears. Dapat ay natutulog na siya nang mahimbing ngayon pero eto siya, sinusugod ang lamig ng gabi para lamang sa best friend niya.
Nang malapit na siya sa bahay ni Soonyoung ay kinuha niya ang kanyang phone at tinext ang kaibigan.
10:48 P.M.
soons, malapit na ko.
buksan mo na yung bintana ng veranda niyo.
10:49 P.M.
San ka na?
10:49 P.M.
sa may bakery ni manong wono.
10:50 P.M.
EH?!
DIYAN KA MUNA!! WAG KANG UMALIS SA TAPAT NG BAKERY!
Napatigil sa paglalakad si Jihoon nang mabasa ang text ni Soonyoung. Kunot-noo siyang nag-type ng kanyang reply.
10:52 P.M.
ano na namang kabaliwan yang naisip mo?
10:53 P.M.
Basta! Dyan ka lang hehe
May hihintayin tayo
10:54 P.M.
ano?
10:55 P.M.
ikaw ba tong nakikita kong nakatayo na naka blue coat at may hawak na phone??
10:56 P.M.
of course. sino pa ba?
ano na naman to kwon soonyoung?
10:57 P.M.
Diyan ka lang!
Malapit na mag 11 hehe
10:58 P.M.
ugh
nakakapagod tumayo at fyi sobrang lamig sa labas
pumasok na tayo baka magkasakit ka pa
10:59 P.M.
You are more important than my health
11:00 P.M.
TEKA AYAN NA AYAN NA!!!!
TINGIN KA SA TAAS JEHOON
Just like what Soonyoung said, tumingala si Jihoon sa langit only to see snowflakes falling out of the sky. Literal na napanganga pa siya dahil hindi niya inaaasahan na magiging ganito kaagap ang snow ngayong taon. At ngayong araw na ito pa.
Napatingin siya kay Soonyoung na parang batang nakalahad ang mga kamay at naghihintay na tuluyang bumagsak ang mga snowflakes sa lupa. He has that genuine smile on his face while watching his best friend under the snow rain.
Nagsimula siyang maglakad papunta rito.
"Ang ganda 'no, Jihoon?" Soonyoung said while looking up the sky.
"Sobra," Jihoon replied while staring at the older.
Soonyoung looked at him with a smile plastered on his face, "Happy birthday, bespren."
May kung anong kumirot sa dibdib ni Jihoon nang marinig ang sinabi ng kaibigan. Maybe, it was because he thought that the latter has forgotten his birthday, or maybe because he was touched at what Soonyoung did for him, or maybe he loved the present he gave him. Oo, siguro yun nga.
Tears streamed down his face but he didn't know what emotion he felt at that time.
Maybe it was happiness.
But maybe it was pain.
"Thank you, Soonyoung," he said while hugging the older.
Maybe it was happiness.
"You're welcome, bebe boy," Soonyoung chuckled, "Masyado ka namang natuwa sa birthday gift ko."
Jihoon let out a chuckle, too, "Siguro nga."
Yes, it was happiness that he felt. No other emotions, just plain happiness.
x
BINABASA MO ANG
NEMESIS.
Short Story[COMPLETED] Jihoon Lee falls in love, unfortunately, with Soonyoung Kwon.