NEMESIS.

017

9:30 a.m.

Incoming call from Hoshit...

ACCEPT | DECLINE

"Jihoon! Finally!"

"..."

"Sa'n ka ba nagpunta?! Mahigit isang oras na kitang hinahanap!"

"..."

"Bakit ba ganon na lang reaction mo nung nabanggit ko si Chan? E, alam naman natin pareho na sooner or later ay babalik na s'ya. Hinahanap mo ba s'ya ngayon? Sabay na tayo mamaya kasi--"

"Soonyoung..."

"..."

"..."

"J-Jihoon?"

"..."

"S-shit."

"..."

"B-bakit ka umiiyak? Shit, may nangyari ba sa 'yong masama? Sabihin mo sa 'kin!"

"Wala... Hindi s'ya puedeng bumalik. Kailangan niyang umalis."

"S-si Chan ba? Bakit naman? Hindi mo ba na-miss ang kapatid mo?"

"Hindi, Soonyoung. Hindi puede."

"Teka, hindi ko maintindihan. I thought you have settled your dispute before he left? Bakit galit ka pa rin hanggang ngayon sa kan'ya?"

"H-hindi..."

"Would you please speak up? 'wag ka lang basta umiyak d'yan, and explain it! You told me na okay na kayo--"

"Pasensya na, ha?! Pasensya na kung umiiyak ako ngayon! Hindi mo alam kung anong ibig sabihin ng pagbabalik niya, Soonyoung!"

"Ji..."

"Nakalimutan mo na ba, Soon? Umalis siya kasama ang mga magulang ko. Iniwan nila ako dahil ayokong sumunod sa gusto nila."

"Ji... I'm sorry, hindi ko--"

"Tapos ngayon, bumalik na si Chan. Hindi naman puedeng si Chan lang mag-isa 'di ba?!"

"Kasama rin ang magulang mo..."

"That's the point, Soon... Bumalik sila, at isa lang ang ibig sabihin noon."

"No..."

"Wala pa akong napapatunayan, Soon, kaya't sa ayaw at sa gusto ko, sasama ako sa kanila pabalik sa France."

"..."

"No one could stop my mom, you know that. Not Lee Chan, not my father, even you, Kwon Soonyoung."

call disconnected.