NEMESIS.

050

11:59 a.m.

Calling Seokkie...

beep.

connected.

"Hello?"

"Seokkie! Sabay tayo mag-lunch!"

"Oh, ikaw pala hyung. Oo naman."

"Tapos na ba klase mo?"

"Actually, hindi pa. Pero wala na naman kaming ginagawa. Mamaya pa kaming 12:15 papalabasin."

"Ay, gano'n ba? Usap muna tayo?"

"Sige ba."

"Ano gawa mo ngayon?"

"Eto, kausap ka habang nakaupo."

"Sina Mingyu? Minghao?"

"May sari-sariling mundo. Hindi pa ata tapos 'yung assignment."

"Tapos mo na?"

"Oo. Tinulungan mo ako, eh."

"Huh? Wala ka namang hinihinging tulong sa 'kin?"

"Hindi ko na naman kailangan ng tulong. 'yung presence mo lang, ayos na."

"..."

"Gusto mo bang malaman kung ano 'yung assignment?"

"Okay lang."

"Sa Literature namin 'to. Kailangan naming sagutin 'yung tanong na, 'what was your biggest regret in your life'?"

"H-hala... Ako ang biggest regret mo?"

"Hahaha. Hindi 'no, hyung. Maybe, you just helped me realise kung ano 'yung dapat kong pagsisihan dahil hindi ko nagawa dati."

"Okay ka lang ba Seokmin?"

"Oo naman, hyung."

"Masaya ka ba kasama ako?"

"Tinatanong pa ba 'yan?"

"Edi hin--"

"Sobrang saya ko, hyung."

"..."

"..."

"Salamat."

"Huh? 'di ba dapat ako ang nagpapasalamat?"

"Hindi. Salamat kasi hinahayaan mo akong pasayahin ka."

"..."

"Pangako Seokmin, hinding-hindi ako mabibilang sa mga regrets mo. Pangako ko na tuwing aalalahanin mo ang memories nating dalawa, ngingiti ka."

"..."

"Seokkie..."

"Yes, hyung?"

"I love you."

"..."

"Alam ko, hindi mo pa masasabi 'yan sa ngayon but I won't give up. Love na love kaya kita!"

"Salamat..."

"Sus. Responsibilidad ko 'to 'no."

"..."

"Kaya tayo ka na diyan, Seokkie. Mabuti naman at napangiti na kita."

call disconnected.