Changes // Louis Tomlinson

Chapter 5

Chapter 5

Harry Edward Styles

Ik zit lui achterover gezakt in een van de stoelen en gaap even. Shoppen is zo ontzettend vermoeiend, maar we zijn wel geslaagd. Zometeen gooien we alle oude kleren van Rosalie weg en sluiten we dat hoofdstuk van haar leven af.

'Okay. Wie wil er wat drinken?' Rosalie staat op en kijkt ons vragend aan. Nadat iedereen zijn hand heeft opgestoken, loopt ze naar de keuken. Ik kijk haar na en zie hoe ze door de deur verdwijnt.

'Louis, is dat jou shirt niet? Dat Rose aanheeft?' Ik kijk terug en zie hoe Niall vragend naar Louis kijkt. Alleen kijkt Louis in dezelfde richting als waar ik net keek en schenkt geen aandacht aan Niall.

'Lou, Nialler vroeg je wat.' Liam stoot tegen hem aan en verdwaasd kijkt Louis om. 'Sorry wat?' Ik grinnik en schud mijn hoofd als Niall zijn vraag zuchtend herhaalt.

'Eh, ja. Ze had geen-...' We gaan nooit meer weten wat het meisje in kwestie niet had, want het gesprek wordt verstoord door een doffe bonk vanuit de keuken.

'Rose?' Bezorgd sta ik op en loop naar de keuken, gevolgd door de rest. 'Rose. Gaat alles goed?' Ik duw de deur open en loop de keuken binnen.

'Rose! Fuck.' Ik zak naast het bewusteloze lijf neer van een meisje dat op de grond ligt met een gat in haar hoofd.

'Fuck. Fuck. Fuck. Fuck.' Louis zakt naast mij neer en trekt zijn shirt uit. Ik kijk hem verbaasd aan, maar als ik zie dat hij het tegen het gat in haar hoofd houdt, snap ik het.

'Fuck.' Herhaalt Louis weer.

Ondertussen loopt Liam binnen met een telefoon tegen zijn oor geduwd. 'Harry, je moet haar hoofd verhoogt neerleggen, op je schoot of zoiets. De ambulance is onderweg.' Ik doe wat hij zegt en grijp ondertussen een van haar handen vast.

'Liam, haar hand is ijskoud.' Liam prevelt de woorden door de telefoon en herhaalt dan haar naam. 'Harry, hoe heette Rose ook alweer voordat jij haar had geadopteerd?'

'Parker.' Antwoord Louis geconcentreerd voordat ik überhaupt mijn mond open kan trekken. Liam geeft het door en kijkt dan gealarmeerd op naar iemand buiten de keuken. 'Niall, kan jij naar Rose haar kamer gaan. Als het goed is ligt er ergens een doosje of een potje met medicijnen. Neem dat dan mee naar beneden. Zayn, kan jij buiten wachten op de ambulance.'

Twee paar voetstappen maken zich uit de voeten en ik knijp even Rosalie's hand. 'Alles komt goed baby. Dat beloof ik.' Louis kijkt medelevend op en pakt dan Rosalie haar andere hand.

Ergens in de verte hoor ik de ambulance rijden. En nog geen minuut later wordt ons huis binnengedrongen door een stel onbekende mensen die bij Rosalie moeten. Het zijn twee mannen die Louis en mij vragen om een paar stappen naar achter te zetten. Ze zakken bij haar neer en schijnen met een lichtje in haar ogen, ze zoeken haar hartslag en doen vervolgens nog wat andere dingen die ik niet kan plaatsten.

'Breng de brancard in, ze moet met spoed naar het ziekenhuis!' Roept een van de twee mannen. De andere kijkt naar mij. 'Gaat u mee meneer?' Ik knik snel en volg dan de brancard naar de ambulance.

Als ik omkijk zie ik de overige vier jongens staan kijken. Zayn en Niall steken hun duimen op en Liam roept dat ze er zo snel mogelijk aankomen met de auto. Louis kijkt alleen maar verslagen richting de brancard waar Rosalie op ligt.

Dan klappen de deuren dicht en vertrekken we in een rotvaart richting het ziekenhuis.

***

'Nee meneer, sorry. U moet écht hier blijven. U kunt onder geen enkele omstandigheden mee de onderzoeksruimte in. Neem een kopje koffie of thee en wacht maar rustig in de wachtkamer. Een dokter zal zo snel mogelijk met nieuws naar u toe komen.'