Changes // Louis Tomlinson

Chapter 10

Chapter 10

Ik weet heel eerlijk niet wat de rest van mijn schooldag heb gedaan. Zodra de bel ging, moest ik mijn gewenste rooster inleveren en zelfs dat weet ik niet meer.

Ik weet alleen maar dat toen ik naar buiten liep, dat er toen een soort invasie was op het schoolplein. Honderden mensen liepen te gillen en te schreeuwen. Ze kwamen naar me toe en wilde van alles van me hebben. Op een gegeven moment kwam er een grote dude waarvan ik de naam niet weet, maar wel herkende als een van de bodyguards. Hij leidde me naar de auto waar mijn vader stond te wachten. Heel rustig, alsof er geen honderd gillende meisjes om ons heen stonden, gaf hij mij een knuffel en vroeg hoe mijn dag was. We stapte de auto in en reden weg.

Maar ook dat lijkt alweer eeuwen geleden, want intussen sta ik voor mijn kledingkast en heb ik geen idee wat ik vanavond aan moet als ik uit eten ga met Louis.

Het komt niet door het feit dat ik te weinig kleren heb, zoals de meeste meisjes.

Maar teveel. Veel te veel. Ik heb echt tientallen opties. Van rokjes tot jurkjes, naar pantalons en weer terug naar fancy broekpakken.

Zuchtend zak ik neer in de stapel vol met kleren en begin wat aan de stofjes te pulken.

'Trek dit aan! Nee dit! Nee dit! JA! Dat is mooi! God Rose, dat Ben gewoon met je uit wil! Met jou nog wel!' Lachend gooi ik een BH richting het hoofd van Lauren. 'Wat heeft dat nou weer te betekenen?' Lauren haalt haar schouders op en ploft naast in de hoop kleren. We hebben beide onze kasten leeg getrokken in de hoop dat de perfecte outfit kunnen vinden voor mijn eerste date met Ben.

Ben!

Wow, ik kan nog steeds niet geloven dat híj met míj op date wil! Met mij!

Lauren slaat een arm om me heen en trekt me tegen haar aan, terwijl ze een kus op mijn wang drukt zegt ze met een glimlach: 'Kom op Rose, we weten toch dat ik knapper ben?' Ik kijk haar verbaast aan en ze knipoogt. 'Kom op! Laten we wat make-up van de oudere meisjes jatten!'

'Lauren, wij zijn de oudste...' Ze grinnikt dom en staat op. 'Oh ja, nou dan stelen we de make-up van Miss. Black!' 

Het moment overvalt me en ik kan het niet tegenhouden. We gingen daarna inderdaad de make-up van Miss. Black stelen. Het jammere was dat we betrapt werden en dat Lauren mij de schuld gaf. Toen had ik er eigenlijk achter moeten komen dat er iets niet helemaal klopte, maar ik was te zenuwachtig voor mijn date met Ben.

Uiteindelijk klopte hij dus ook niet helemaal.

Er wordt zachtjes op de deur geklopt en ik kom uit mijn gedachte. 'Rosie, mag ik binnenkomen?'

Het is Harry.

Ik geef geen antwoord en uiteindelijk opent hij zelf voorzichtig de deur. Ontwijkt de berg kleren met een bocht en zakt naast mij neer op de grond. 'Gaat het goed?' vraagt hij zacht en ik haal mijn schouders op en kruip tegen hem aan.

Uit het niets beginnen de tranen te stromen en ze lijken niet te stoppen. Harry trekt mij op zijn schoot en wiegt me heen en weer terwijl ik huil. 'Ik weet niet waarom ik huil...' Snik ik terwijl Harry mij sust. 'Geeft niet lieverd, huil maar lekker door. Het komt allemaal goed.'

Terwijl Harry mij vasthoudt en ik tegen zijn borst lig te huilen gaat de deur open. We kijken beide niet op, maar voetstappen komen de kamer binnen en beginnen rond te lopen.

Okay, Harry heeft waarschijnlijk echt wel gezien wie er binnen kwam, anders was het raar geweest, maar ik heb het persoon (of alien) in kwestie niet gezien, dat is ook de reden dat ik langzaam omhoog kom en ga verzitten op zijn schoot. Met betraande ogen kijk ik mijn kamer in terwijl ik zie hoe Zayn mijn kleren opruimt en er ondertussen een outfit tussenuit plukt. Naast Harry zit Liam, die mij een zakdoek aanbiedt. Ik schiet hem een waterige glimlach en begin dan mijn neus snuiten.