Changes // Louis Tomlinson

Chapter 4

Chapter 4

'Nee stop, alsjeblieft. Ik wil dit niet. Ben, stop.' Mijn stem wordt gesmoord onder Ben's ruwe lippen. 'Kom op schat, had ik anders voor Lauren moeten gaan? Zij wil zeker wel.' Ik probeer zijn lichaam van het mijne af te duwen en te zeggen dat hij dan inderdaad maar voor Lauren had moeten kiezen, maar zijn handen dringen zich aan de rand van mijn shirt. In één beweging ligt het kledingstuk naast het bed. Zijn ogen staren naar mijn in bh gehulde borsten.

'Oh damn schatje, je bent zo lekker.' Weer probeer ik hem van mij af te duwen. 'Ben stop. Ik zei stop.'

En slag in mijn gezicht legt mij tot zwijgen. 'Houd je kop bitch. Ik wil gewoon genieten.' Hij klemt met een sterke hand beide polsen boven mijn hoofd en met de andere hand trekt hij mijn slipje naar beneden.

Ik begin te gillen.

Geschrokken vlieg ik overeind. Tranen lopen over mijn wangen en ik klem de dekens over mijn lichaam. Overal voel ik zijn handen, net zoals toen en weer ik raak in paniek.

Als de deur openvliegt begin ik weer te gillen. Mijn handen gaan omhoog en ik trek aan mijn eigen haar.

'Hou op. Hou op. Hou op. Alsjeblieft!' Snikkend komen de woorden uit mijn mond.

Meerdere voetstappen komen de kamer in en iemand laat het bed naast mij indeuken.

Een gil verlaat mijn mond als ik voel hoe iemand de deken bij mij wegtrekt en mij bij mijn middel pakt.

'Shhht, ik ben het maar, Harry. Alles is goed. Kom maar.' Iemand trekt mij op zijn schoot en voorzichtig kijk ik omhoog.

Twee bezorgt staande ogen kijken in de mijne en dan weet ik weer waar ik ben. Ik grijp Harry stevig vast en begin weer te huilen. Zijn armen sluiten zich om mij heen en hij wiegt me heen en weer.

Ik voel hoe de andere jongens verder de kamer in schuifelen en hoe ze zich verspreiden in de ruimte. Voorzichtig open ik mijn ogen en laat ze langs de jongens glijden.

'Sorry dat ik jullie heb wakker gemaakt.' Mijn stem is zacht en doet pijn van het huilen. Louis, die naast mij zit, kijkt mij aan.

'Rose, al zou je ons nog tien keer wakker maken, wij zijn er voor je. Oké? Je kan áltijd naar ons toe komen. Maakt niet uit hoe laat.' Ik glimlach dankbaar en haal mijn neus op.

Iemand haalt een zakdoek tevoorschijn en met een dankbare blik op Liam snuit ik mijn neus.

Met mij nog steeds op zijn schoot verplaats Harry zijn lichaam voorzichtig. 'Gaat het weer een beetje?' Zijn ogen staan zo bezorgt en lief dat ik bijna weer begin te huilen. In plaats daarvan glimlach ik.

'Het gaat wel weer. Het was gewoon een nachtmerrie.'

'Wil je erover praten?' Niall kijkt mij aan en ik zie hoe moe hij is. Ik begin zelf ook te gapen. 'Misschien een andere keer. Goed?' Hij knikt en verplaatst zich in de stoel waar hij op zit.

'Guys, ga maar weer hoor. Het gaat wel weer.' Zayn is de enige die zonder een woord de kamer verlaat. De andere blijven zitten. Sterker nog, Louis gaat op een van de banken zitten, naast Liam en Harry verschuift zich richting het hoofd van het bed en gaat daar half liggen met mij tussen zijn benen. Ik zucht even.

'Guys... ik red me wel.' Alle jongens grinniken even en dan komt Zayn weer binnen. In zijn armen heeft hij een paar dekens en wat kussens. Terwijl iedereen zich in een stoel of bank nestelt trekt Harry de dekens weer over ons heen en begint zachtjes te neuriën.

Uiteindelijk val ik tegen zijn borst in slaap.

Harry Edward Styles

Die gil. Die gil was zo hartverscheurend. Toen ik Rosalie ging adopteren zag ik wel dat ze gebroken was. Kom op, toen ik haar ontmoette zat ze onder de sneeën en bloed omdat een een of andere bitch haar had geduwd.