Changes // Louis Tomlinson

Chapter 7

Chapter 7

Terugkijkend op de afgelopen week is alles onnatuurlijk snel gegaan.

Ik had bijvoorbeeld in eerste instantie niet gedacht dat zo'n adoptieprocedure zo snel zou gaan, maar achteraf kan dat natuurlijk zo zijn gekomen vanwege mijn nieuwe vader.

De afgelopen week hebben we ontzettend "Gebond", ik heb kennis gemaakt met papa's familie (en dus ook de mijne) en we hebben heel veel van die spelletjes gedaan om elkaar beter te leren kennen.

Ik heb iedereen wel al redelijk snel vertelt dat er dingen in mijn verleden zijn gebeurd die ik nóg niet wil vertellen, dat komt allemaal nog wel. Niall vertelde mij toen de wijze woorden: Alles op zijn tijd. Wijsneus.

Ik ben ook langzaamaan kennis aan het maken met de familie van de andere jongens. Ik heb de ouders van Liam en Zayn al ontmoet en ergens volgende week gaan we bij de familie Tomlinson eten.

Louis Tomlinson.

Ik denk dat we er beide niet omheen kunnen draaien dat we elkaar stiekem toch echt wel een beetje leuk vinden. Zeker niet na die "Bijna- kus" van vorige week. Ik merk alleen dat ik verliefd worden, dood eng vind.

Ik ben nog maar één keer in mijn leven écht verliefd geweest, maar dat heeft tot zoveel schade geleid, dat ik, elke keer wanneer Louis binnenkomt, de vlinders in mijn buik zo diep mogelijk probeer weg te duwen.

Hoe het ook zij, vandaag is de dag dat we de rest van de wereld kennis gaan laten maken met Rosalie Olivia Styles.

Natuurlijk, de afgelopen dagen zijn er ontzettend veel foto's opgedoken op het internet en werd er ook echt al van alles naar mijn hoofd geslingerd bij elke stap die ik in het openbaar zette, maar niemand weet nu echt wat er aan de hand is.

Op het moment is de pers aan het twijfelen of ik nu de vriendin van papa ben, van Louis of misschien wel van Niall. Ik ben zelf een beetje de draad kwijt, maar goed.

Papa en ik hebben het er uitgebreid over gehad hóe we het nu precies bekend gaan maken. Beide hadden we het erover dat er in ieder geval een foto op Instagram moet, maar stiekem vinden we het beide ook wel leuk als we later nog naar een talkshow gaan of zoiets.

Er is ook een ding waar ik persoonlijk iets minder blij mee ben, en dat is school. Iedereen is het erover eens dat we eerst de adoptie bekend moeten maken en dat ik dan pas naar school ga. Het management heeft het over een privéschool, daar wil ik liever niets van weten.

Ik kan niet zeggen dat ik een grote fan ben van school, maar he, wie is dat wel? Ik denk wel dat het een positieve verandering is dat ik opnieuw mag beginnen, er zal niemand zijn die mij echt kent, dus kan ik op mijn eigen gemak vrienden maken.

Niemand zal mij gaan haten omdat ik "het vriendje van mijn beste vriendin heb afgepakt", want niemand weet ervan.

Aan de andere kant is het natuurlijk ook weer een zenuwslopend ding, want waarschijnlijk weten de meeste wel dat ik "de dochter van" ben, maar zo wil ik helemaal niet bekend staan. Ik ben Rose, gewoon Rose.

Zoveel gepieker en het is nog maar kwart over negen in de ochtend. Snel gooi ik mijn benen over de rand van mijn nieuwe bed, schiet in een joggingbroek en zoek mijn slippers bij elkaar om vervolgens naar beneden te lopen.

Ik heb natuurlijk weer dat geluk dat alleen Louis nog beneden is, want ja, dat is totaal niet ongemakkelijk.

'Hey, jij bent vroeg wakker.' Louis zachte stem komt door in mijn hersenen en uit reflex haal ik mijn schouders op, 'nachtmerrie,' is de enige verklaring die ik heb.

Louis steekt zijn arm uit en ik kruip tegen zijn borst aan. Ik weet dat ik niet verliefd wil worden, maar kijk  eens naar zijn schattige gezichtje! Daar kan je toch geen nee tegen zeggen?