Öleceğimi bile unutmama müsaade etmeyecek bir mesleğim varken ben yine de unutuyorum. Bu dünyanın geçici mutluluklarına bel bağlıyorum ya Allah affetsin beni, bizi...

ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ANLA
PoetryBiz hep ağladığı yerden devam eden insanlar olduk, kaldığı yer oraydı çünkü. Yeri geldi devrik cümlelere emanet ettik kalbimizi, yeri geldi hüznün en güzel kokan çiçeğini ektik, yurt ettik kalbimize. Ahh! Bu kalbimizi ne hoyrat kullandık belki de k...
Ölüm
Öleceğimi bile unutmama müsaade etmeyecek bir mesleğim varken ben yine de unutuyorum. Bu dünyanın geçici mutluluklarına bel bağlıyorum ya Allah affetsin beni, bizi...