Her seferinde hiç bıkmadan usanmadan beni ne kadar seviyorsun derdim...
O da her seferinde hiç bıkmadan usanmadan ve hatta daha da umut dolu bakışlarla kurumuş çiçeği yeşertecek ses tonuyla ne biliyim gökyüzü kadar işte derdi...
Her ne kadar birbirimizden uzak olsakta başımızı kaldırdığımızda aynı gökyüzüne bakabiliyosak aslında uzak sayılmayız bak sınırı yok gökyüzünün benim sana olan sevgim gibi diyip hafifçe sızan gözyaşlarımı sesiyle silerdi ...
Bugün sırf seni özlediğim için odamın penceresini açtım gökyüzüyle doldurdum küçük odamı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ANLA
PoetryBiz hep ağladığı yerden devam eden insanlar olduk, kaldığı yer oraydı çünkü. Yeri geldi devrik cümlelere emanet ettik kalbimizi, yeri geldi hüznün en güzel kokan çiçeğini ektik, yurt ettik kalbimize. Ahh! Bu kalbimizi ne hoyrat kullandık belki de k...