Örümcek ağına yapışan minik bir kelebeğin o ağın sahibi örümcekten medet umması gibiydi benim sana olan hislerim.
Hani kurtulmaya çalıştıkça zayıf ve çaresiz kanatlarına tıpkı bir ahtapotçasına yapışan ağlar arasında azimle çırpınan kelebek var ya bilmem tanıdık geldi mi?
Hadi onu tanımadın, bari zalimce yanaşıp minik kelebeği ağlarına sarıp sarmalayan sonrada onu yemek için bir köşeye bırakan örümceği de mi tanımadın?
Pes artık...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ANLA
PuisiBiz hep ağladığı yerden devam eden insanlar olduk, kaldığı yer oraydı çünkü. Yeri geldi devrik cümlelere emanet ettik kalbimizi, yeri geldi hüznün en güzel kokan çiçeğini ektik, yurt ettik kalbimize. Ahh! Bu kalbimizi ne hoyrat kullandık belki de k...
