Aslında ilk başta ben de bütündüm, gülüşlerimle sevinçlerimle umutlarım ağlamalarım ve üzüntülerimle... Ama zamanla parçalanmayı öğrendim, öğrenmek istedim mi hiç sanmıyorum.
Gülmek sadece ağızla yapılan bir eylem değildi gözlerim bile buna dahil olurdu. Belki de herkesin bi parça kıskanç bi parça mutsuz olduğu bu devirde benim böylesine güzel gülmem hiç hoş karşılanmadı.
Zamanla gülüşlerimi ve mutluluklarımı azaltarak beni parçaladılar. Bi insana sadece üzüntü ve gözyaşı bırakırsanız bütün olmasını da bekleyemezsiniz.
Kusura bakmayın ben sayenizde parçalandım hem de hiç haketmezken...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ANLA
PoetryBiz hep ağladığı yerden devam eden insanlar olduk, kaldığı yer oraydı çünkü. Yeri geldi devrik cümlelere emanet ettik kalbimizi, yeri geldi hüznün en güzel kokan çiçeğini ektik, yurt ettik kalbimize. Ahh! Bu kalbimizi ne hoyrat kullandık belki de k...
