Waking up in Amsterdam

Hoofdstuk 3

Peter kijkt me alleen aan en zegt niets, want op dat moment komt Kelvin binnen en zegt: "hier heb ik wat te drinken en een icepack voor je knie."
"Heel erg bedankt." Antwoord ik.

PETER'S POV
Er ligt nu een meisje op onze bank. Een meisje dat vanochtend op onze steiger lag te slapen. Ze ziet er erg slecht uit. Haar kleren zijn versleten en haar haar zit vol klitten. Ook zit er bloed op haar broekje. Ik vraag me af of ze een zwerver is. Maar iets in me zegt dat ze gewoon hulp nodig heeft.
Ze heeft nog weinig verteld, niks eigenlijk. We weten alleen haar naam. Zou ze bewust op onze stijger zijn gaan liggen? We hebben inmiddels al 146.000 subscribers, maar niet veel mensen weten ons adres. Hoop ik. Er zit in ieder geval geen Dylaila of laila tussen onze trouwe commenters.
Alhoewel, er is een account dat vaak comment: Laitje072. Dat zou haar kunnen zijn. Dus ik vraag haar: "Kijk jij naar onze video's?"
"Ja" antwoord ze "ik kijk jullie video's pas sinds vorige kerst, maar ik heb ze allemaal gezien. Het enige adres in Amsterdam dat ik ken was dat van jullie, vandaar dat ik hierheen kwam." "Oh oke, maar wat is er gebeurt dat je er zo toegetakeld uit ziet?" Vroeg ik.
Ze kromp ineen, alsof ik haar in haar maag had gestompt. Ze begon te trillen alsof ze in water lag met een temperatuur van 50 graden onder nul. "Hey wat is er?" Zeg ik terwijl ik mijn hand op haar schouder leg. ze geeft geen antwoord. Het moet wel heftig zijn.
"Ga je anders maar even opknappen in de badkamer en tot rust komen, misschien voel je je dan beter. Mijn vriendin is hier op dit moment ook, die heeft vast wel wat spullen voor je." Zegt Kelvin. Hij trekt haar rustig van de bank en loodst haar naar de bad- en slaapkamers, waar Nina ook is. Voor hij de kamer uitloopt werpt hij me een veelbetekenende blik toe.

LAILA'S POV
Ik voel me al een stuk beter. Het glas water dat Kelvin me gaf heeft me goed gedaan. Maar net, toen Peter me vroeg wat er was gebeurd, sloeg ik helemaal vast. Ik wist niet dat ik zo erg kon trillen.
Kelvin duwt met zijn hand zachtjes op mijn schouder zodat ik de goede kant op loop. We komen in een gangetje met een paar deuren en hij klopt er op een. "Ben je al aangekleed?" Roept hij. Ik kijk om me heen en zie een klok hangen. Het is pas acht uur. Een vrouwenstem roept vanuit de kamer: "Ja!"
Kelvin doet de deur open en Nina staat op. Het is een meisje, of vrouw, van ongeveer dezelfde leeftijd als Kelvin. Ze heeft bruin haar en een extreem mooi figuur. "Dit is Nina" zegt Kelvin tegen mij. "En dit is Dylaila, maar iedereen noemt haar Laila." zegt hij tegen haar. "Zou jij haar misschien wat spullen kunnen geven om zich te wassen en haar haar te kammen? En misschien wat schone kleren?" zegt Kelvin.
"Uhm, ja, ik denk het wel. Ik zal even kijken." Antwoord Nina.
"Dankje, je bent een schat." Zegt hij tegen Nina. Nina lacht half hardop naar hem en gaat op zoek naar spullen. Tegen mij zegt hij: "Ik en Peter moeten nu aan het werk. We zijn bezig met een groot project voor de Cinemates. Maar Nina zal goed voor je zorgen."