WAX TYLER BERNS

"Kabanata 8"

"Mom im sad i didnt tell mamita and mamito that we will go home already" anang anak niyang nakatulis ang nguso.

Pauwi na sila galing Batangas at bukas may pasok na siya sa trabaho kaya kailangan na nilang umuwi."We will visit them if we have time again love".

"Is that true mommy you promise first" tuwang-tuwa nitong saad.

" Yes,you know that if i say its all true" tinaas na rin niya ang kamay to make some promises alam niyang hindi siya titigilan nito.

"Yehey,mommy im happy," pinupog pa siya ng halik nito sa mukha niya.
Her heart melt if her son is so happy everything she will give to him in exchange of his happiness."Go to sleep like Shine and when you wake up nasa house na tayo".

"Yes mommy".pumikit na ito ng mata kanina pa din naman ito inaantok kaya saglit lng nakatulog ma ito habang hinihimas niya ang buhok nito.

"Bunso naku na spoiled muna yan,wag masyado kaya pati itong madaldal na ito nagagaya na din jan" ani ng kuya niya.

"You know kuya i dont want to see him sad,so what makes him happy na kaya kong ibigay,ibibigay ko sa kanya" sagot niya dito.

"But what if ang ama na nito ang hingiin sayo,paano mo ibibigay ito sa kanya" giit pa nitong saad.

"Its different kuya,as of now hindi pa naman siya nagtatanong sa ama niya" hindi rin niya alam kung ano isasagot niya sa anak pag nagtanong na ito sa kanya.

"Just be ready bunso,lumalaki na yang anak mo marunong nang magtanong yan".paalala pa nito.

"Pinaghandaan kuna yan kuya kung sakali man na magtanong na sakin,pero hanggat wala pa hahayaan ko muna ito ayaw kung pangunahan" nag aalala din niyang sagot.

"Were always here anak tandaan mo yan" niyakap pa siya ng ina niyang katabi din sa upuan.

"Thank you kuya,mommy,daddy" mangiyak- ngiyak niyang saad.

Shes really so lucky to have this kind of family there very supportive pagdating sa kanila ng anak niya.
Mas inuuna lagi ang kapakanan nilang dalawa sa lahat ng bagay.
Wala na siyang mahihiling pa sana lang wag nang maghanap ng ama ang anak niya at hindi pa niya kayang ibigay dito.

Yea shes ready to answer all his question but not to give him a father hindi pa siya handa magkaruon ng bagong pag ibig.Ayaw niyang masaktan ulit at maranasan ang nangyari sa kanya.Especially now na may anak siyang masasaktan din kung hindi ito matanggap ng lalaking mamahalin niya.

For the past 5 years iisang tao lang ang minahal niya.Umasa siya nuon na balikan siya nito pero walang Tyler na bumalik at nagpakita sa kanya.

Kahit nakalipat na sila ng manila nakikibalita pa rin siya sa mga kapitbahay nila kung bumalik ito duon ngunit wala ang laging sinasabi ng mga ito.Nag iwan pa siya ng address niya sa nakabili ng bahay nila.

Puro wala na lang ang laging naisasagot ng mga ito.Kaya nawalan na siya ng pag asa na binalikan at hinanap siya nito.

Until now masakit pa rin para sa kanya maalala na iniwan siya nito at pinabayaan sila ng anak niya kung wala ang mga magulang niya paano na siya.

Her son is the most precious gift that she had,walang kapantay na saya ang naibigay nito sa kanya natuto siya sa lahat ng bagay.At ang pagiging ina sa anak ang sobra niyang natutunan.

There are times that his son was been into a high fever na umabot ng 39° halos himatayin siya sa nerbiyos sa pag alala,but her mother was always been there to help her.

Hangang ngaun mas inuuna niya ang kaligayahan nito kesa kaligayahan niya.Napatulo na naman ang luha niya ng maalala ang mga karanasan niya nuon.

Shes a stronger person already marunong na siya marami na siyang natutunan bilang isang magulang.Naging ama't ina siya kay Wacky.

Pinunasan niya kaagad ang luha niya ayaw niyang makita pa ito ng ina at alam niyang mag alala naman ito sa kanya.Siya at kuya na lang niya ang gising habang ito ang nagdadrive katabi ang asawa.

Pati ang ama sa likuran katabi ang pamangkin niya ay tulog na rin.PAsulyap-sulyap sa kanya ang kapatid habang nagmamaneho.

Masyado sila nitong pinoprotektahan at ito rin ang nagiging ama sa anak niya pag kailangan sa school nito.
Kung hindi man ang kuya Pierre niya at ang ate Shiela ang kasama ng anak.

Halos madilim na sila nakarating sa bahay nila binuhat na lang niya ang anak at masarap talaga ang tulog nito.Mamaya na lang niya ito bihisan ganito naman yan lagi pag bumibyahe nakakatulog at mahimbing pa.

Bukas maaga pa niya ito ihatid sa school at mayrong mga activities na ginagawa bago matapos ang school year.Shes so proud he got the top matalino ang anak niyang ito.

Bumaba ulit siya para iligpit ang mga gamit nila hindi pa nakabalik ang katulong nila galing sa probinsya umuwi ito at may sakit daw ang anak kaya pinayagan na nila.

Alam niya kung ano ang pakiramdam ng isang ina pag may sakit ang anak.
Kaya she will her son so much,This is the only gift Tyler left her kahit gaano kasakit ang ginawa nito minahal niya ng sobra ang anak niya.

Naluluha siyang nakatingin sa anak niyang natutulog "Sana anak wag mo ng hanapin pa ang ama mo sa akin dahil hindi ko alam kung saan ito ngaun at wala din akong maisasagot sayo kung bakit wala ito sa atin".

Pinunasan niya bigla ang mga luhang tumulo sa mga mata niya,ng makitang gumalaw ito.

"Mommy why are you sad? mahinang tanong nito.

"No,Love im not sad,i just remember something" nakangiti niyang saad saka pinaghahalikan niya ito sa mukha na lalong kinahagikhik nito.

"Mommy,mommy stop,humahagikhik pa rin nitong tawa na pilit pinipigilan ang mga kamay niya sa pagkiliti niya.
This is her life her precious one and her forever love.

"Lets go down you need to eat hindi kapa kumakain ng dinner,what do you want to eat? binuhat na niya ito at kinarga habang palabas ng kwarto nila patungong kusina.

"Mommy i want fried chicken and shrimp pasta like mamita gave us? anang anak niya.

"Love its late to cook all that,tomorrow when i came home i will cook for you that Shrimp Pasta you like" nakita niyang ngumuso na ito,"Promise Love tomorrow".

"Cge na nga po mommy" napipilitan lang itong tumango."Ok finish your dinner and go back to sleep so that tomorrow you will eat Shrimp pasta'.

"Yehey mommy,i love you! sabay yakap sa kanya.

"I love you too love,ginantihan na niya ang yakap nito ng mas mahigpit pa.