Getting Under Chanyeol ✒

18. طعمه

فصل هجدهم

از دید چانیول

جمله ی آخر کتاب رو تایپ کردم...

" ...حس می کرد همیشه همه چیز از ظاهر شروع میشه. بیشتر وقت ها ظاهر هر چیزه که جاذبه. گل زیباس که زنبور رو جذب میکنه هر چند که اون گل یه گیاه گوشتخوار باشه.

و در آخر وقتی داشت چشم هاش رو می بست فکر کرد " متاسفانه کسی که من دوستش داشتم کور نبود."

وقتی دکمه ی ارسال ایمیل رو زدم تا داستان رو برای ناشرم بفرستم به این فکر می کردم که اون جمله یه حقیقته کامله.

وقتی کسی رو دوست داری صورتش 2 تا مشکل برات بوجود میاره.

1. گاهی صورت زیباش نمیذاره شخصیت زیباترش رو ببینی.

2. وقتی پیشت نباشه انگار صورت همه میخوان خودشون رو شبیه اون نشون بدن.

اگه آدما کور بودن تعداد کسایی که بخاطر ظاهرشون دلشکسته میشن از نصف هم کمتر میشد.

گوشیم رو که داشت زنگ می خورد خاموش کردم و راه افتادم سمت آشپزخونه. بوی ظرف های تو سینک تقریبا خفه کننده بود و حدس میزدم که بیشترین چیزی که برای خوردن تو کابینت ها مونده باشه جعبه ی خالی کلوچه هایی باشه که هفته ی پیش خریدم...مهم نبود چون بهر حال اشتها نداشتم پس مسیرم رو به سمت حیاط پشتی تغییر دادم ولی قبل از رسیدن به در شیشه ای بزرگ، صدای در زدن اومد.

اه اگه یکم تند تر رفته بودم رسیده بودم به حیاط و می تونستم وانمود کنم نشنیدم.

امیدوارم بودم سهون نباشه. واقعا آمادگی نصیحت شنیدن نداشتم. درسته که از زمانی که از مرکز درمانی برگشته بودم بیشتر از 10 جمله حرف نزده بودیم ولی همیشه عادت داشت برای بهتر شدن دیگران تمام تلاشش رو بکنه بی در نظر گرفتن اینکه اگه بی خیال باشه میتونه جایگاه خوب خودش رو حفظ کنه.

با بی حوصلگی به سمت در راه افتادم. مسیر 10 ثانیه ای حدود 40 ثانیه طول کشید. خوبه که عددش رُند باشه. آره ... یکم مسخره س ولی تعداد قدم هامو شمردم... یه مدتی میشه که اینکارو میکنم. دوباره...

خوبه که سالی خبر نداره و گرنه با اصرار می کرد که باید برم و بررسی بشم. البته نه اینکه حق با اون نبود.

در رو که باز کردم ناشرم کسپر پشت در بود.

چشم هام رو چرخوندم و گفتم:" پنج دقیقه پیش فایل های نهایی رو برات ایمیل کردم..." و خواستم در رو ببندم که گلوش رو صاف کرد:" برای فایل ها اینجا نیستم. باید حرف بزنیم."

" الان بهترین وقت و مکان برای اینکار نیست..."

به صورت اصلاح نشدم اشاره کرد:" کاملا مشخصه... و برای همینم هست که من اینجام."