Venüs Rüyası

Bir Kız

Bölüm İki

Bir Kız

Huzursuzca olduğum yerde döndüm. Uyuyakalmıştım. Bir ara uyanıp koltukta olduğumu fark ettiysem de yatağa gitmeye üşenmiş ve bütün geceyi sağa sola dönerek geçirmiştim. Gözlerimi açmadan ayılmaya, çevredeki sesleri ayırt etmeye çalıştım. Bir an için boşaldığını hissettiğim zihnim tekrar gördüğüm rüyayla doldu. Hiçbir anlamı olmayan bu rüya beni garip bir şekilde etkilemişti. Gördüğüm o kişinin kim olabileceğini düşündüm. Boşluk. Koca bir boşluk. Kendimi bu düşüncelerle meşgul etmekten vazgeçerek isteksizce yerimden kalktım ve telefonumu elime aldım. Saat 07:24'tü. Saat erken olsa da artık uyuyamayacağımı fark ederek bugün neler yapmam gerektiğini düşünmeye başladım. Bu akşam Özdemir Bey'le görüşecektim. Şansım yaver giderse hazırladığı bir oyunda rol alabilirim diye düşündüm. Başka hiçbir işim yoktu. O yüzden ev işlerini kısaca hallederek biraz çalışabilirdim. Hepsinden önce ise kahvaltı ve yoga yapmalıydım. Yogaya başlayalı birkaç hafta olmuştu. Henüz çok iyi olmasam da beni olumsuz düşüncelerimden biraz olsun uzaklaştıran her şeye ihtiyacım vardı ve buna minnettardım. Aklıma babamın yüzü geldiğinde yerimden fırlayıp mutfağa koştum.

Mutfaktaki işim çok kısa sürdü. Yalnızca bir yumurta haşladım ve mısır gevreği aldım. Portakal suyumu yavaş yavaş mısır gevreğine dökerken telefonumdan neşeli bir şarkı açtım. Sabah enerjik olmak gibisi yoktur! İçimden şarkıyı mırıldanırken Salt da yattığı yerden, yuvarlak gözleriyle tembel tembel beni izliyordu. Beceriksizce çabaladığım ve iki kez yuvarlandığım kırk beş dakikalık yoga antrenmanım sırasında ara ara esnediyse de yerinden kalkmaya zahmet etmedi. Onu beyaz tüyleri ve sakinliğiyle bilge ve yaşlı bir kadına benzetiyordum. Sonunda kızarmış yüzüm ve acıyan kollarımla ayağa kalktığımda uykum tamamen açılmıştı. Sakin ve uzun bir duş aldıktan sonra açılmamış tek bir koli kitabımı da yavaş yavaş kütüphaneme yerleştirdim ve çalışma masama geçtim. Türk tiyatrosu üzerine çok daha önceden pek çok teorik kitap almış ve bunlar üzerine okuma yapmıştım. Yine de bu sadece ilgimi çektiği için yaptığım bir işti. Burada bir meslek olarak bu işi icra edeceksem daha ciddi okumalar yapmam gerekiyordu. Bu yüzden yarım bıraktığım bir kitaba dönerek okumaya başladım. Bir buçuk saat kadar çalıştıktan sonra gözlerimin yorulmaya başladığını hissettim ve mola vermeye karar verdim. Yaptığım okumalardan çıkardığım sonuç en kısa sürede bir oyun izlemem gerektiğiydi. Bilgisayarın başına geçip bu akşam için bir oyun bulabilir miyim diye aramaya başladım. Neredeyse tüm oyunlar doluydu. Devlet tiyatrosunda yer bulamayınca şansımı özel tiyatrolarda denemeye karar verdim. Boş yer bulduğum bir oyun görünce hiç düşünmeden bilet aldım. Üstelik oyunun hiç yabancısı değildim. Bir Shakespeare uyarlamasıydı ve ben de daha önce bu oyunda oynamıştım. Karşılaştırma yapabileceğim bir şeyi bulduğuma çok sevinerek kafamdaki planı yeniledim. Özdemir Bey'le görüşebilir ve sonra da oyuna gidebilirdim. Görüşeceğimiz yerler birbirine yakın olduğu için ulaşımda sıkıntı yaşamayacağımı umuyordum. Yaz aylarından pek çok insanın kıyı bölgelere gidişi de trafik problemini yüksek ölçüde azaltmıştı. Kafamda her şeyi yerli yerine oturduğuna karar verdikten kendi kendime güldüm. Ne kadar aklıma eseni yapan bir insansam o kadar da planlıydım. Bir şeye karar vermem saniyelerimi alıyor ama mutlaka o kararı kendi içinde bir plana sokuyordum. Bu akşamki görüşmem olumsuz geçerse ne yapacağımı düşünerek masanın başına yeniden geçtim ve bir şeyler karalamaya başladım. Aklımda henüz netleştiremediğim bir sergi fikri vardı. Aslında bu henüz bir fikir bile değildi. Bir hayaldi. Yine de bu hayalin doğru zamanda şekilleneceğine ve gerçeklik kazanacağına inanıyordum. Yalnızca parçaların zamanla birleşmesi gerekiyordu. Çalışmak... En çok da çalışmak gerekiyordu çünkü hayallere giden hiçbir yol yokuşsuz değildir. Bu inançla günün geri kalanını düşünerek ve çalışarak geçirdim. Saatin altıya geldiğini fark edince gömüldüğüm koltuktan bel kemiğimdeki ağrıyla kalkıp hazırlanmak için odama yürüdüm.