Babasının Kızı "Hayal gücü geniş olanlara..."

Asel

    Adel'in akşam bana ballandıra ballandıra anlattığı aşk itirafını dinlemeye maruz kalmıştım.

    "Ayas... O kadar yakışıklı ki..."

    Ne? Ayas mı? 'Aşk İtirafı' mı? Ablama mı aşık? Bana yalan mı söyledi 'aşktan nefret ediyorum' diye? Senden nefret ediyorum Ayas Kılıç. Sen başlamadan bittin benim için. Yalancı gıcık. İmkansızdın, yasak oldun. Daha mı iyi oldu?

    Bir de CD'yi izledim. Kitabı okudum. Kalemi gördüm. Bana mıydı? Ona mı? Ama anlattığına göre ona olduğu kesindi. Ben aradan çekilecektim. Ona engel olamazdım. Olamazdım değil mi?

   "Ben uyumak istiyorum Adel."

   "Tamam canım..."

    Odama girdim. Yatağıma oturup. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. En kötüsü babam hıçkırıklarımı duyar duymaz odama girmişti.

    Yatağıma oturdu. Ne zaman ağlasam alnımdan öper gözyaşlarımı silerdi. Yine öyle yaptı. Alnıma derin bir öpücük kondurdu. Göz yaşlarımı sildi.

    "Asel... Ne oldu güzel kızım?"

    Sesimi çıkarmadım. Başımı göğsüne dayadım.

    "Anlatmicak mısın?"

    "Baba... Aşık olduğum adam Adel'e aşıkmış."

    "Senin aşık olduğun adam mı? Hani şu... Polis olan mı?"

    "Nereden anladın?"

    "Seni onunla birlikte okula giderken gördüm." duraksadı. "Ama bir dakika... İki kızımla birden mi oynadı? Canını okurum ben onun? Bir kızımı güldürüp diğerini ağlatamaz. Yarın gidip görüşelim."

    Babamın korumacı tavrını çok seviyordum. Hıçkırıklarımı bastırdım göğsünde. Pijamasını gözyaşlarımla ıslatmıştım.

    "Hayır... Gitme... Adel de ona aşık baba. Karşılıksız bir aşka umut bağlamak istemiyorum. Adel'e göndermiş onu."

Babam bana sarıldı. Yanaklarını öptüm. O da benimkileri öptü.