Ang Tipo Kong Lalake!? (COMPLETED)

Chapter 58 Cherish

Amy’s POV

2 am na at hindi ako mapakali mamaya kasi may masalubong akong kung ano o sino diyan at mapasigaw ako sigurado mapapatawan ako ng nararapat na parusa school at baka madamay pa ang buong section namin naturingan PRESIDENT panaman ako ng klaseng ito....

Naalala ko yung sabi ng facilitator kanina bago matapos yung activity namin...

“HINDI PWEDENG LUMABAS NG KWARTO NG DIS ORAS NG GABI”..... aiiish.... anak ng tokwa anu ba kasing pumasok sa utak ni Charles?....

I slowly creeping at dala ko ang flashlight ko at Itim ang suot ko tshirt at jogging pants at slippers itim din! para hindi nila mahalata diba....

Binuksan ko dahan dahan ang door and I check if there’s a guard na nakabantay or even the caretaker o teacher namin wala naman sabagay pass 2 am na...

Lumabas na ako dala dala ang aking flashlight at dahan dahan akong naglalakad papalabas ng retreat house papunta sa Chapel.....

“HUY!!!!” biglang may nanggulat saakin!!...

“punyeta ka Charles!”  sweat shirt at jogging pants din siya humarap ako sakany. at ang isang kamay nito ay nasa likod....

“Anu bayun Charles bakit ba ganitong oras pa tayo kailangan magusap?”..... I asked....

“for you Babe” he said..then he smirked and he give a boquet of flowers....

“para saan naman to?” I asked while smiling na kinkilig waah!... hahahaha...

“this night is just for us no one will disturb this night that we will cherish forever, 3 words Amy Sorry, Thanks and Love”....

Napakunot ang noo ko at bigla nalang bumukas ang mga ilaw sa Chapel... I was like WAAH!!! May ghost baka 2:15 am na no?....

“Charles baka mahuli tayo!” i said pero bigla bigla nalang siyang tumakbo papunta sa harapan ng Altar at naiwan ako sa door ng chapel at ang ingay pa ng stomp ng feet niya ahh... -,-

I can forsee ang mga bagay na gustong mangyari ni Charles saamin.... slowly I marched through the red carpet towards the altar of our Lord....

Bawat step naalala ko ang una namang pagkikita....

Ang mga bangayan.....

Sagutan....

Habulan....

Iyakan....

Harutan....

Lambingan....

Kainan....

Tampuhan....

At higit sa lahat the Love.....

Pagdating doon sa pwesto ni Charles..... he hold my hand while my other hand holding the flowers..... this is a Mock Wedding... at ayoko hanggang mock lang yun... natatakot ako...

Hinawakan niya ang kamay at lumapit kami sa altar doon kami tumayo at.....

“Babe alam ko hindi ako perpektong tao, mayaman ako pero minsan mahirap ako sa pangunawa, matalino ako pero minsan bobo ako sa gawa, at higit sa lahat tanga ako dahil hindi ko naramdaman dati kung gaano mo ako pinahalagahan, pero sige magpapakatanga at magpapakabaliw ako dahil mahal kita sayo ko naging tanga, naging manhid, naging bulag naging pipi at bingi pero lahat ng yun napalitan nung ipinaalala saakin kung anu ba talaga ang pagmamahal, naging matalino ako dahil binigyan mo ko ng mga leksyon sa buhay, muli na karamdam ako ng pagaaruga at pagmamahal dahil ikaw ang nagtanggal sa pagiging manhid ko, nakita ko ulit ang HOPE dahil ikaw mismo yun, sinabi mo rin na maging showy pagdating sa pagmamahal at muli nakapagsalita ako ng “I love you Amy” at sa huli naiparinig mo muli saakin ang tibok ng puso ko sumasabay sa pagtibok ng sayo,” na paluha ako sa mga sinabi niya dahil tagos sa dibdib ang mga yun....