Kelebeğin Uykusu

Bu Bayram Gelemedim Annem

Hatırladınız mı... ?

Hani o ayakkabılarını yastığının kenarına koyan,  elbiselerini baş ucundan ayırmayan, zorla yatağa gönderilen, biran önce sabah olması için dua eden ve sabah kalkıp ilk işi özenle başucunda beklettiği bayramlıklarını giyen çocukluğumuzu ... 

Ben hatırlıyorum..

Bayramlığımı özenle " gömlek, pantolon ve çorap " alt alta gelecek şekilde yatağımın kenarına serer,
Ütüsü bozulmasın diye de yatağımın kenarına kıvrılır yatardım.. Ahhh.. O masum ve bir okadar özlenesi çocukluğum.. Sabaha kadar yarın giyeceğim kıyafetlerimin hayaliyle,  toplayacağım şekerler ve harçlıkların sevinciyle uyumaya çalışırdım.

Şimdi ise büyüdük çok büyük bir marifetmiş gibi beklediğimiz " 18 " yaşını bırakında " 25 " in sınır çizgisine dek.. Binbir telaşenin içersinde bırakın arefe gününü bayram sabahı bayramın olduğundan habersiz bir çare... Ne bu bayram eski zaman, ne de bu zaman eski bayram.. Şimdi göremiyorum ben o çocukları ne şeker toplarken, ne de torpil patlatırken.. Susmayan  kapı zillerimiz vardı, şeker toplamaya gelen afacanların 2. şekeri nasıl alırım çabası.. Çocular sabırsızlıkla beklerdi bayramlaşma ve el öpme merasimini.. Kimin ne kadar harçlık vereceğini çocukar zaten önceden bilirdi ve ilk liman orası olurdu.. Hatta çocukar arasında bir söylenti olurdu,  zengin muhitlerinde şeker değilde para verildiğine dair.. Kılık değiştirip de ikinci kez şeker diye kapıya dayanan o minik uyanıklar vardı.. Şimdiler de ise insanlar çocuk şekeri almaya gerek bile duymuyorlar.. Çünkü ne şeker diye gelen bayram çocukları var nede bayramı yaşatan biz büyükler.. Artık herkez evinde normal bir hafta sonu tatilini geçirir gibi vakit öldürüyor, aile bağlarının koptuğu ve  aile büyüklerine gidilen bayram ziyaretlerinin neredeyse unutulduğu bir dünya var...

23 Eylül 2015 çarşamba günü, Kurban Bayramını gördüğüm son bayramımdı.. Şuan,  Hakkaride askeri personelim ve 3 senedir ne bir Kurban nede bir Ramazan Bayramı görebildim..  İnsanı öylesine derinden yaralayan, aileden uzak bayram havası bile olmayan bir gün ki..  Bazı şeylerin kıymeti elden gidince anlaşılıyor. Bu bayramda annemin, babamın ellerinden öpemedim.. Bu bayramda sevdiklerimle beraber olamadım.. Bu bayram da ne bu Bayramı yaşaya bildim nede o havayı hissetim. Buruk bir sevinç var sadece içimde elinden şekeri alınmış bir çocuk gibi keyifsiz güneşe küsüp te açmayan bir çiçek gibi duygusal.. Ama tek birşey var kalbimizde o da VATAN .. Çünkü vatan olmadan ne bayram olur ne de seyran.. Vatan olmadan ne çocuk olunur nede çocukluk...

Bu bayram da gelemedim annem, ellerden öpemedim annem, vatan millet sağ olsun üzülme canım annem...

Tüm islam aleminin Kurban Bayramı mübarek oslun..