054**: iş güç işte nerelerde olucam
054** : beni merak ettin değil mi
Belen : hayır dedim ya
054** : peki peki
Telefonu cebime tıkıp sırama oturdum. Ders sanırsam coğrafyaydı. Emin değildim.
"Belen!" sınıftan girer girmez bağıran Işıl'a baktım.
" Efendim?"
" Çıkışta kalıp, futbol antrenmanlarını izleyebilir miyiz?" saçlarını düzeltti.
Sorusuyla kaşlarımı kaldırdım. "Sebep?"
Utangaç bir şekilde gülümsedi. "Sonra anlatırım ya, gidelim mi lütfen?"
Tamam, olay anlaşılmıştı. Futbol takımından bir çocuğu seviyordu ve onu rahatça kesebilmrk için beni de çağırıyordu. Peki ben amele miydim?
Fakat Işıl tatlı tatlı gülerken onu reddetmem biraz zordu.
" Tamam gidebiliriz. "
" Yaşa be! Aslanım benim!" dediğinde ister istemez gülümsedim.
Neyse ki hava bugün bulutluydu. Futboldaki çocukları izlerken, kafalarımıza güneş geçmeyecekti.
.
.
.Kısa oldu
Acele acele yazdımm
Okuduğuzn için teşekkürler
ŞİMDİ OKUDUĞUN
beni farketmen lazım
Short Story054** : garip bir özelliğim yok 054** : sadece seni seviyorum oldukça sıradan bir text