Dalgın dalgın okula doğru yürüyordum. O sırada omzuma birinin dokunduğunu hissettim.
"Günaydınlar, efendim!" Işıl, okuldaki en iyi arkadaşımdı. Ama bağlarımızın o kadar sıkı fıkı olduğunu söyleyemezdim.
"Sana da günaydın." derken sesimin kısık çıkmasına aldırmadım. İçimde büyük bir sıkıntı vardı bugün, ve inanın sebebini bilmiyordum. Aldığım nefes ciğerlerime yetmiyordu sanki.
" Hasta mısın? Solgun görünüyorsun biraz." Işıl'ın sözleri karşısında gözlerimi kırpıştırdım. Hasta mıydım? Sanmıyorum.
"Yok, iyiyim ben."
Bugün, beni sevdiğini iddia eden şahıstan mesaj yoktu.
" Dur ateşine bakayım." dedikten sonra sağ elini alnıma yerleştirdi. "Hah iyi, ateşin yok."
Kafamı salladım. "İyiyim dedim zaten, uykusuzum biraz." aslında uykusuz değildim, geçiştirmek için söylemiştim.
Sonra ikimizde sessizce okul binasına ilerlemeye başladık.
Cuma günü ilk dersin tarih olması kadar saçma bir şey yoktu. Tarih, en sevmediğim dersti cumada en sevdiğim gün.
Diğer saçmalık ise kabullenemediğim bir şeydi; beni sevdiğini iddia eden şahısın bugün hiç mesaj atmaması, endişe veriyordu.
.
.
.
Anonimsiz bölüm huhh
ŞİMDİ OKUDUĞUN
beni farketmen lazım
Short Story054** : garip bir özelliğim yok 054** : sadece seni seviyorum oldukça sıradan bir text
