Her big SECRET (Major Editing + New Inserted Chapters)

Chapter 32:Revealed

<edited>

CHAPTER 32

Ugh.What the hell? Who opened the curtains?

"Close the curtains."I muttered angrily.

"ALYSA GET UP! WE'RE GOING ON A TRIP!"I heard my mom shout excitedly.

"Where to?"I asked without opening my eyes.

"VIGAN!"

Nanlaki yung mata ko.

"I'm sorry, where?"

"VIGAN CITY! GOSH I'M SO EXCITED. WE WILL HAVE SO MUCH FUN! WITH THE HORSES AND THE HOUSES AND THE---"

"I can't go."I cut at tumigil naman si Mommy.

"Why not?"She asked.

"Because....I have classes?"I said.

"But you always ace your classes anyways."

"Mom,I was absent for a whole week.I can't miss another day."I tried to reason.

"But..."She said, her face falling.

Oh damn.I hate seeing her like this.She knows how that puppy dog eyes affect me.UGH.

"Maybe next time mom.Why don't you treat this as your...honeymoon?Diba?Para naman magkaron kayo ni Dad ng time para sa isa't isa.Ang tagal na kasi mula ng magsama kayo ng walang inaalala.Lagi na lang trabaho diba?"I asked, smiling.

She just stared at me.

"Okay."She said after a few seconds.Nginitian ko lang sya tapos tumalikod na sya para maglakad papunta sa pintuan.

"oh and mom?"

She turned and looked at me.

Should I tell her that I already know about the arranged wedding?

I guess I should just wait for them to tell me.

"Nothing.Nevermind."I said."Have fun."I smiled.

After a few seconds my narinig akong umaandar na engine.Guess they're gone.Kelan kaya sila babalik?

I messaged Alex to tell him na papasok na ako.He replied with an okay and a take care.Despite the shortness of the message, it made me smile.

Walang labis walang kulang.We decided na we're going to stay as acquaintance who help each other.Not friends, not enemies.

He's like my bestfriend, 'cause he knows everything about me,even how I feel and think, but at the same time he isn't kasi nga hindi kami friends eh diba?

Sigh.Bitch mode again.

Nagpahatid ako kay Mr.Jjang.Sinuot ko lang yung heels ng makarating na kami sa school.Kung bakit ba kasi kailangan ko pa suotin to.Masyadong mataas eh.Tapos linuwagan ko na din yung neck tie and yung butones binaba ko na para mag mukha talagang nag bago ako.

Paglabas ko ng sasakyan pinag titinginan ako ng lahat.As in ng LAHAT.Hindi man lang ako nakilala ng mga hayop.

Sumulpot sa kung saan sila akira at ayumi, pero nakabuntot lang sila sa likod ko.

This feels awefully familiar.

Nakakainis.

Kung hindi ko lang sila...No...Kung hindi lang sila importante sa buhay ko hindi ko gagawin to.

Lahat ng estudyante gumilid sa tabi ng padaan na ako.They gave way, the way the students from before did.Noong hawak ko pa ang mundo.Noong kaya ko pa ang lahat.Noong wala pa akong pinanghahawakan.

This time, sa library ko naman napagpasyahang tumambay.Maraming tao and gusto ko talagang magpahinga.

Malakas na binuksan ko yung pintuan sa library.May mga estudyanteng nagtinginan pero pagkatapos ay lumihis din kaagad ng tingin pero may ibang tumitig ng masama.

*click*

Aba, matapang tong babaeng to ah.

"Hoy ikaw."I said, awfully calm, looking at the girl directly at the girl.It always works.

"Anong tinitingin tingin mo dyan?"I asked."Baka gusto mong basagin ko yang salamin mo at putok-putokin isa isa yang mga pimples mo."

Nasindak sya sa mga salitang nang galing sa bunganga ko.

"Listen princess."Sabi ko.Binabaan ko lang ang boses ko habang naglalakad papunta sa kanya."Kung wala kang kayang gawin sa mundong to, ipikit mo ang mga mata mo sa ayaw mong makita at isara mo ang tenga mo sa mga ayaw mong marinig.Unless you know how to take care of that problem, you better keep you opinions to your self."I said and by the end of my monologue, Tinuhod ko sya sa tyan.It wasn't hard enough to 'cause her to spit blood but, It was hard enough for her to feel excrutiating pain.I heard gasps everywhere, so I turned.

"May nakita kayo?"Tanong ko sa kanila.Karamihan ay lumayo, ang iba ay umalis, at meron ding nagpatuloy sa ginagawa nila.

Maski ang namamahala sa silid aklatan ay nasindak sa nakita.

"Ikaw!"Tawag ko sa isang lalaki.Tumingin kaagad sya.

"Nakikita mo ba tong basurang to?"Turo ko sa katabi kong babaeng namimilipit at umiiyak sa sakit sa tiyan.Tumango ang lalaki.

"Ano na?Tititigan mo lang ba yan?GOD, PEOPLE TODAY ARE SO STUPID!"sigaw ko.Mabilis na kumilos ang lalaki at kahit na hirap na hirap na sya ay hinatak at nilabas nya yon sa silid aklatan.

"Napapagod na ako kakatayo."I said out of nowhere.Naghanap kaagad sila Ayumi at akira ng mauupuan at mahihigaan ko.

Nakahanap kagad sila tapos binigay nila sa akin.Pinakuha ko sila ng tubig and in less than a minute meron na silang nakuha.

Nakatulog ako for who knows how long.

GREG'S POV

"Shit.Eto na nga ba sinasabi ko.They're back."Sabi ni Phil.

For now, nasa HQ kami na located sa Campus.Tago to at walang nakaka alam kung nasaan.Apat lang kami dahil sigurado akong hindi nanaman maganda ang kalalabasan kung isasama namin Si FIRST dito.

"What do we do?"Tanong ni Keimi

"We defend our territory.As easy as that."Sabi ni Ron.

"Dito sa school?"Tanong ko.

"Oo.Hindi nyo ba naririnig?Kahapon pa sila nagsisimula."Sabi ni ron."Here's the plan."

Uh-Oh.I don't like that look.It's the look that says something bad is going to happen.

A/N:So, here's the promised chapter!MAG CELEBRATE.WIHI.SABOG CONFETTI. Ngayon, mag antay tayo ng isang taon bago ako ulit mag update.Dejk.No, no yun.I will update weekly na talaga.PRAMIS.Yun lang wihi.babushhh. Wait for the next chapter guys!

Comment, Vote, FAN!!! *hart hart*