GEVŞEK [bxb] texting

8

Salı 10:32

Kantinden bir kahve alıp okulun bahçesine çıktım. Biraz hava almaya ihtiyacım vardı. Kaan sınıfta kalıp uyumayı tercih etmişti. Köşede kalan büyük çınar ağacının altındaki banka doğru ilerledim. Ağacın gölgesinde ki o bankta oturmak her zaman huzur verirdi bana. Banka oturup kahvemden bir yudum aldım. Gözlerimi kapatıp,başımı arkaya attım.

Yanımda bir hareketlilik hissettiğimde kafamı sağ tarafıma çevirdim. Umut yanıma oturmuş bana bakıyordu.

"Biraz konuşabilir miyiz? Sakince?"

Derin bir nefes aldıktan sonra cevapladım.

"Konuşalım bakalım."

"Bana neden böyle tavırlısın Efe?" diye sordu.

"Sana tavırlı değilim Umut. Aramızda olması gereken kadar mesafe bırakıyorum sadece. "

Ellerini dirseklerinden dizlerine koydu ve bana bakmayı kesip önüne döndü. Şimdi yere bakıyordu.

"Son konuşmamıza kadar hiç böyle değildin. Ne zaman sana o şeyi sordum,sende benden nefret edercesine kaçmaya başladın. Bunu da konuşarak halledebilirdik."

Rahatsızca yerimde kıpırdandım.

"Halledilecek bir durum yok ki. Bak bizden bir halt olmaz Umut. Bundan sonra da birbirimizi görünce selamlaşırız olur biter. Zaten şu son bir kaç haftaya kadar tanımıyorduk bile birbirimizi. "

"Neden bizden bir halt olmazmış? Birbirimizden hoşlandıktan sonra bazı şeyleri aşabiliriz bence."

"Sana hiç senden hoşlandığımla ilgili bir şey söyledim mi? Kusura bakma ama hayal alemine dalmışsın."

Yumruklarını sıkarken hah diye bir ses çıkardı. Demek senin sakinliğin de buraya kadarmış Umut efendi.

"Sana sadece benimleyken pasif olur musun diye sordum." Sinirle başını salladı ve devam etti.

"Bu bizim için çok normal bir soru, sanki şimdiye kadar hiç bu soruyla karşılaşmadın mı da bu kadar tepki veriyorsun anlamadım? Hiç mi kimse sana aktif misin pasif misin diye sormadı Efe? "

Aptalca konuşmaları canımı sıkmıştı ama içini dökmesine izin verecektim. Çünkü onunla daha fazla uğraşmak istemiyordum.

"Hayır sormadı. Şimdiye kadar her zaman ne istediğimi bildim ve hiç bir aktifle takılmadım bundan sonra da böyle talepleri olan birisiyle takılmam anladın mı?"
Ayağa kalktım ve karşısına geçtim. Bana aşağıdan bakıyordu.

"Yeterince açık olmuşumdur umarım."

Arkamı dönüp bir adım atacağım sırada kolumu yakaladı.

"Sıkmaya başladın ama." dedim bende sabrımın son kırıntılarını kullanırken.

"Sana sadece bir soru soracağım. Cidden hiç böyle bir talebi olan birisiyle takılmaz mısın?"

"Hayır takılmam."

"Peki yıllarca kızlarla birlikte olmuş bir heteroseksüelin senin için pasif olacağını mı düşünüyorsun?"

Ne saçmalıyordu bu?

"Ne diyorsun oğlum. Heteroseksüel birisiyle benim ne işim olur zaten? "

Kahkaha atmaya başladığında bende korkmaya başlamıştım. Ulan Kaan resmen başıma delinin birini bela etmişti. Sonra birden kahkahası kesildi,yüzüme bakmaya başladı ciddiyetle. Kendimi eski Türk filmlerinde gibi hissetmiştim. Sanırım bende deliriyordum anasını satayım.

Artık suratına nasıl bir ifadeyle bakıyorsam onun da şaşkınlıkla yüzü sarsıldı.

"Sen farkında değilsin?" dedi soran gözlerle.

"Neyin farkında değilim?"

"Cidden farkında değilsin." bu sefer daha çok kendi kendine konuşur gibiydi.

"Aynen abicim ben her ne haltsa onun farkında değilim ve artık sınıfa gitmek istiyorum. Bırak kolumu ben gideyim,sende kaldığın yerden delirmene devam et. "

Telefonum elimde çalmaya başlayınca ekranına baktım. Kaan arıyordu. Umut da telefonuma bakıp tekrar gülmeye başladı. Aramayı reddedip geri Umut'a döndüm.

"Sen şu hayatta her şeyi sadece bir kişi için göze alırsın Efe. Her şeyi bir kişi mutlu olsun diye yaparsın. Şu beni birden hayatından çıkarttığın pasif olayını bile onun için göze alabileceğin birisi var ve sen onun farkında değilsin. Umarım duygularını fark ettiğin zaman geç olmaz ve Kaan'ı kaybetmemiş olursun. "

Kolumu bıraktıktan sonra yanımdan geçip gitti. Söylediklerinden tek bir kelime bile anlamamıştım. Kimin farkında değildim? Kime duygularım vardı?Kaan ne alakaydı?

"Ağzına sıçayım Umut."

Kafayı yemişti ve benim de kafamı bu deli saçması düşünceleriyle karıştırmıştı.

Telefonum tekrar çalmaya başladığında açtım.

"Nerdesin lan yavrum. "

Kaan'ın gevşek sesini duyunca aklımdaki tüm saçmalıklar da uçup gitti.

"Bahçedeyim geliyorum."

"Kanka ya bana kahve alsana gelirken.Gözümü açamıyorum valla bir kendime geleyim."

"Tamam alıp geliyorum hemen bekle."

"Tamamdır aşkım. Öptüm hadi koş gel."

Telefonu kapatıp sırıttım. Kantine doğru ilerlemeye başladım. Benden sade kahve bekleyen bir bebeğim vardı.