things that make me happy ❁ irwin ✔

six // photography

- Odłóż już ten aparat, no!

Melodyjny śmiech chłopaka rozniósł się po kuchni, którą w całości wypełniał zapach gotowanej przez niego kolacji. Brunetka z podziwem obserowała z jakim skupieniem Irwin dosypywał nieznanych jej nawet przypraw do swojego popisowego sosu pomidorowego. Blondyn od zawsze szczycił się swoimi zdolnościami kulinarnymi, a Lane chcąc dać mu pole do popisu i zarówno chcąc, aby poczuł się doceniony, wystawiła na próbę swoje nerwy, jak i kuchnię modląc się, by ta pozostała w przynajmniej dobrym stanie.

Pokręciła głową z uśmiechem na ustach i chcąc uchwycić poczynania swojego towarzysza, zrobiła mu z ukrycia kolejną serię zdjęć. Ashton słysząc dźwięk migawki, jedynie przewrócił teatralnie oczami i skupił się na wrzuceniu porcji makaronu do garnka z wrzącą wodą.

Widąc poczynania blondyna, odłożyła aparat na jednym z kuchennych blatów i stojąc na palcach, próbowała dojrzeć kolejne wykonywane przez niego czynności. Zadowolenie malujące się na twarzy Irwina było wręcz nie do opisania, a dziewczyna nie mogła nadziwić się ciszy panującej w pomieszczeniu.

Ashton Irwin był człowiekiem rozrywką; wszędzie było go pełno i można było usłyszeć go w promieniu kilkunastu mil. Był duszą towarzystwa i potrafił zwycięsko wyjść z każdej niezręcznej sytuacji opowiadając swoje niezbyt wyszukane żarty, które bawiły tylko i wyłącznie jego. I w zasadzie też Lane, lecz ta śmiała się tylko dlatego, by go dowartościować.

- Mam nadzieję, że to będzie jadalne, Fletcher…

- Nazwij mnie tak jeszcze raz, a obiecuję, że nie dostaniesz ani gryza.

Widząc groźną minę malującą się na jego twarzy świadczącą o tym, że tym razem nie żartuje, zmierzwiła jego włosy i musnęła ustami w szyję. Ashton westchnął cicho nie przerywając mieszania sosu, który zdaniem Lane nie powinien ani chwili dłużej się gotować.

Znudzona wdrapała się na jedno z krzeseł i rozglądając się wokół siebie próbowała znaleźć sobie jakieś kreatywne zajęcie. Nie lubiła kiedy chłopak skupiał się na jakiejś czynności bardziej niż na niej samej. Jeśli chodzi o Irwina, była o niego bardziej niż zazdrosna i kiedy miała go przy sobie, praktycznie nie odstępowała go na krok. On sam nie był tym faktem przytłoczony, ani tym bardziej poirytowany; nie byli jedną z tych par, która widuje się każdego dnia i pragnął dawać jej jak najwięcej tylko mógł. Ashton Irwin był typem chłopaka, który zrobiłby dla swojej dziewczyny dosłownie wszystko; jakkolwiek banalnie to brzmi.

Lane skierowała swój wzrok na chłopaka, który starannie rozkładał na talerzach przyrządzone przez siebie danie. Dokładnie układał na nim makaron i obchodził naczynia z każdej strony, by upewnić się, że wszytko wygląda co najmniej estetycznie. Rozbawiona brunetka podeszła bliżej i zaciągając się niesamowitym zapachem zaczęła bić brawo dumnemu z siebie Irwinowi, który zdążył się już ukłonić i podziękować wszystkim, łącznie z babcią Tessą.

- Myślę, że powinnam zrobić temu zdjęcie i…

- Lane, nie wkurzaj mnie!

A/N: przepraszam, że tak późno i tak słabo wyszło to coś powyżej, no...

ale chyba nie mam dobrego alibi. but you still like me, right?

ps. dziękuję mojej kochanej Asiuli za piękną okładkę!