İNKİSAR

17.Bölüm

Berzan kardeşi ile beraber perişan halde eve gelirken Hira geçen zor günün Ardından kendini o uzak kaldığı odasına atmış başını bir zamanlar huzurla uyuduğu yastığına koymuştu. Şuan hissettiği ne huzurdu genç kızın nede umutsuzluk, sanki koca bir boşlukta bir oyana bir bu yana savruluyordu . Oysa o adamdan kurtulduğu için mutlu olması gerekirdi. Hatta ona sahip çıkan ailesi varken ama onun tek huzursuzluğu karnında ki bebeğinin bir gün ellerinden kayıp gitme korkusuydu.. Hayat dolu kız şimdi yorgunluğuyla bile baş edemeyecek kadar güçsüz kalmıştı.

Peki şuan ne yapmalıydı. Hele ki karnında Kara'lara ait bir bebek varken. Gerçekten herşey kolayca hallola bilecekmiydi
Düşündükçe yüreği daralıyordu sanki, boğazında ki yumru soluğunu kesiyordu. O kadar şeyin ardından bundan kolayca sıyrılamayacağına biliyordu.

Yorgun bedenini yastığından kaldırıp ellerini saçlarına daldırdı. Düşünceleri beynini kemiriyordu sanki. Vedat'ın odasında bulduğu röntgen resmi aklına geldikçe çıkmaza çıkıyordu.

"Onu benden alır"

Tek düşüncesi bebeğiydi. Burası hüküm süren töre kan kokan bir şehirdi.

Ayaklarını yatağından indirirken başını öne eğmişti.

'nefes almak bu kadar zormuydu'

Derin bir nefes aldı inde bastıramadığı korku onu kemiriyordu sanki.

"Korkuyorum"

Korkuyordu genç kız.. Vedat'ın ailesine yaşattıklarından sonra kim bilir ona neler yapardı. Berzan abisinin üzerine bunkadar günah yıkmışken kim bilir ona neler yapardı.
~~~~

Nasıl bu hale gelmişlerdi. Oysa bir zamanlar konağın bahçesinde birbirini kovalayan kardeşleri varken şimdi birbirinin yıkılışını izleyen olmuşlardı. Peki ya sağ kalan... Onların konağında sağ kalan da yoktu artık..

"Abi hadi geldik"

Berzan kızarık gözlerini kardeşine dikti. İçi yanıyordu. Kardeşi evlerinin ışığı kendi hatası yüzünden karanlığa bürünmüştü.

"Nasıl bakarım Botan.. Nasıl bakarım yüzüne.. Benim.. Benim yüzümden neler oluyor böyle"

"Abi! Hiç birşey senin yüzünden değil! Kana doymayan o Ağit şerefsizinin suçu bunları bilmez misin!"

Genç adam ağrımaya yüz tutmuş başını elleri arasına aldı.

"Her ne olursa olsun.. Töre var Botan.. Töre Hira'yı bize komaz!"

Öfkeyle kızaran gözlü Botan

"Kimse!.. Kimse artık bize dokunamaz abi! Ne Hira'ya nede Uçar konağına!"

Kapıyı açarken içini yakan son sözlerini dökmüşti Berzan

"Hamile Botan.. Hamile bir kadını aşiret bize koyar mı"

~~

"O kız evine geri dönecek Ahmet! Anladın mı!"

Ahmet Ağit ağanın onu ani çağırmasıyla soluğu onun yanında almış Hira'nın evden götürülmesine öfke kusar olmuştu vicdan yoksunu adam

"Eğer zorla alırsak bebek ölür biliyorsunuz efendim"

Ağit ağa önünde ki dosyaları bir köşeye fırlatırken öfkesini kusmaya devam ediyordu kimse O istemedikçe hiç birşeyi ni alamazdı alan olursa da bunu kim olursa olsun misliyle ödetmekten geri de durmazdı.

"O zaman başka yol bulacaksın! Ya kendi isteğiyle gelir yada sürüye sürüye getiririm!"

"En ufak atağımız da olan Vedat beye olur efendim.. Bebek ona ait"