İntikama esir kalan Ruhsuz bir adam..
Adamın esir kaldığı mecburiyette, nefessiz kalan bir genç kızın hikayesi..
~~
"Sende onlara oyun oynayacaksın Vedat efendi.. Onların kızını hamile bırakıp ihanet nasılmış göstereceksin!"
Kapkara gözlerini Ağit a...
Gece neleri gizler.. Peki ya aydınlık.. ..herşeyi serer mi gün yüzüne? ~~~ Gecenin karanlığını ayın ışığı aydınlatırken. İki genç birbirlerine sıkıca sarılıp uykuya daldırmıştı gözlerini.
Vedat kollarını sıkıca sardığı bu kadında duygularını tatmış taşlaşmış kalbinin varlığını hissettirmişti.
Ama...
Geçmiş biran da silinebilirmiydi?
Asla..
Eger insan oğlu bir şeyi kabullenmesi gerekiyorsa şunu kabullenmeliydi. Geçmiş silinmezdi.. Silinmeyecekti de.. Çünkü o, insan oğluna en büyük ders ve o acı gelecekte ki mutluluğun tek anahtarıydı.
Vedat anıların rüyalarına akmasıyla kaşları çatıldı. Uyuyordu ama kabuslarıyla. Kim bilir geceye kabuslarını gömen nice insanlar vardıç
Kesik kesik nefes alıp mırıldanırken Hira'nın uykulu gözleri aralandı. Vedat'ın alnından damlayan bir damla tuzlu suyla gözleri irileşti. Kabus görüyordu.
Yanın da Vedat'ın tişörtünü üzerine geçirip ona doğru eğildi. önüne gelen saçlarını kulağının ardına sıkıştırıp
"Vedat" demişti sakince
Vedat onu duymuyordu ama sürekli dilinde gevelediği şey genç kızın kalbine ok gibi saplanmış yutkunmasına sebep olmuştu. Vedat'ın nefesi sıklaşırken sanki rüyasını gerçek gibi yaşıyordu kapalı gözlerinde.
"Yapamam! Öldüremem! Öldüremem!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onun bu hali genç kızı çaresiz bırakırken akan göz yaşlarını silip onu duymayan kocasının başını sağ eliyle kaldırmaya çalışarak
"Vedat! Uyan! Uyan!" demişti ağlamaklı sesiyle.
Gözünden damlayan yaşı tekrar silip burnunu çekti. Onun bu görüntüsü yüreğine bir ok saplıyor çaresiz kalmanın acısını yaşatıyordu. Bu adama nasıl bir eser bırakmıştı öz babası.
"Beynimi söküyor kokular! Çıkar!! Çıkar beni burdan!!"
"Vedat!!"
Gözleri zorlukla açılan adam nefes nefese doğruldu. Aldığı sık nefesler gögsünü kaldırıp indirirken terleyen saçları yüzüne yapışmıştı.
Her gece. Bir insan her gece kabus görebilirmiydi.
...Evet görebilirdi
Eger ruhuna işlemiş ise her gece peşinden gölge gibi dolaşıp rüyalarına dalabilirdi. Çünkü acı.. Taht kurmuşsa bir bedene delirtmeden bırakmıyordu.i yeminli gibi.
Hira endişeli gözlerini Vedat'a dilerken biraz daha yaklaşıp ellerini sıkıca tuttu.
