İNKİSAR

2.Bölüm

Günümüz..

"Sende onlara oyun oynayacaksın Vedat efendi.. Onların kızını hamile bırakıp ihanet nasılmış göstereceksin!"

Kapkara gözlerini Ağit ağa'ya dikti Vedat.

"Böyle birşey asla olmayacak!"

Saçları ağırmaya başlayan babasının elleri titrerken karşısında ki oğluna biraz daha yaklaşıp kinini diline en sert şekilde dökmeye başlamıştı.

"Yapacaksın.. Sen. Yapmak zorundasın"

"Asla!" derken çenesi titriyordu Vedat'ın. Gözleri kızarmış karşısında ki babasınından bir anlık çekmiyordu.

"Eğer yapmazsan" demişti babası. Yine oyununa en acımasıs şekilde alet edecekti oğlunu.

Karşısında ona nefretle bakan oğluna bir adım daha yaklaştı yaşlı adam. Kararlı sesi ve yüzünde ki görmek istemeyen ifadeyse

"Miran annesiz kalır" demişti.

İşte bu kalbinin ritmini düzensizleştirmiş dudakları titrerken babasının yakasına yapışmıştı. Bu vakte kadar ne dediyse yapmıştı ama şimdi bir intikam uğruna bir kızın nasıl ruhunu söküp alabilirdi. Böyle birşeyi asla ama asla yapamazdı. Odayı

"Ağıt ağa!!" diye titretirken kan çanağı gözlerini babasına dikmişti.

Oğlunun kollarını boynundan hıtsla çeken adam bir adım gerilemiş çatık kaşlarıyla

"O gün! Namusumuzu ayaklar altına alıp ablanı kurtardı... Şimdi cezanı çekeceksin Vedat efendi. Nasıl benim namusum kirlenmişse katbe katını onlar yaşayacak sende cezanı böyle çekeceksin anladın mı!!"

Başını olumsuzca sallayan adam olacakları düşündükçe kan beynine sıçrıyordu. O insam sevmeyen bünyesi ile bir insana asla dokunamazdı. Yapamazdı.

"Asla!! Asla böyle birşey olmayacak"

Sessizlik ortalığı ele alırken Ağıt ağa yine o sinsi gülümsemesini yüzüne yerleştirmişti. Cebinden çıkardığı telefonla bir kaç tuşuna basmış ve önce kendi gülümsemesini sunup sonra oğluna çevirmişti..

"Bakalım Vedat efendi' bu fikrini değiştirecek mi"

Gördüğü görüntü ilk alpılamamasına sebep olmuş daha sonra gerçeklerle kan beynine sıçramıştı adete Vedat'ın ,bu gerçek olamazdı dimi babası bu kadar kansız olamazdı. Nasıl yapabilirdi bunu.

Gördüğü görüntü tıpkı babasının yapabileceği zorba işlerden biriydi. Yine en ince yerinden vuruyordu insanı.

Bir keskin nişancı Uçar konagına doğru silahını yöneltmiş bahçede oğlu ile oynayan ablasını hedef almıştı. Sinir tüm vücudunu ele geçirirken elleri titremeye başlamış kızaran gözlerinden bir damla yaş akıp giderken sıktığı telefonu hırsla alıp karşıda ki duvara fırlatmıştı.. Babasına kan çanağı gözlerini dikip sinirden titreyen parmağını babasına yöneltirken

"Hemen!" dedi bunu söylerken ellerinin titremesi sinirden başka birşey değildi.

"Hemen o silahı indirt!"

Ağıt ağanın rahat hareketleri oğlunu çığrından çıkarsa da Bastonunu yere vura vura masasına oturmuştu. Bu adam insan olamazdı. Bir insan böyle olamazdı.

"Kural belli"

Oturduğu yerden intikam dolu gözlerini oğluna dikerken

"Dediğimi yapacaksın.. hem" demiş

Yapmacık gülümsemesiyle

"sana da eğlence olur."demişti.

"Asla dedim!.. Asla!!"