skyrocket; taekook

7: Can you hear me?

→dikkat, biraz(?) cinsel içerik bulunur←

- 4 gün sonra -

"Taehyung.."

Mırıldandığını duyduğumda bacağımı sallamayı bırakıp bakışlarımı ona çevirmiştim.

"Efendim?"

"Herkes bana bakıyor" dediğinde gözlerinin kızardığını farketmiştim. Kaşlarım çatılırken gözlerimi etrafta dolaştırmıştım. Gerçekten Jungkooka bakanlar çoğunluktaydı.

"Yakışıklı olduğun için bakıyor herkes. Ben sana demedim mi böyle yakışıklı veya tatlı olma diye?"

Söylediklerime karşı başını olumsuz anlamda salladığında bir elini tutarak parmaklarımızı birbirine dolamıştım. Gözlerinin içine baktığımda gerçekten gergin olduğunu görmemek mümkün değildi.

"Sakin ol sevgilim" demiştim oturduğum yerde kayıp ona biraz daha yaklaşırken. "Burada tek olduğumuzu düşün. Kimsenin olmadığını, sadece benim burada olduğumu düşün. Hem insanların görüşlerini önemsemeyen sen değil miydin?"

"Bu aynı şey değil. Bundan nefret ediyorum. Bana acımalarını istemiyorum"

"Sana acımıyorlar" dediğimde oflayarak bakışlarını gözlerimden çekmişti. "Jungkook, güven bana lütfen. Biraz sakin ol"

"Güveniyorum" diye mırıldanmıştı sessizce. "Tamam, sakin olacağım. Kimse yok burada. Sadece biz varız"

Kendi kendine mırıldanmaya devam ederken yanaklarından tutarak dudaklarına sesli bir öpücük bırakmıştım. İnsanların bakışları anında değişip, bizden ayrılırken, geri çekilmeden önce Jungkookun ısınan yanaklarını da öpmüştüm.

"Daha iyi misin?"

"Evet" diyerek gözlerime utangaçça bakmaya başlayınca gülümseyerek saçlarını düzeltmiş ve gözlerimi isimlerin yazılı olduğu ekrana çevirmiştim. Bizim sıramızın geldiğini farkettiğim sırada içeriden ismimizin de seslenilmesiyle birlikte yerimden kalkarak Jungkooku içeriye sürüklemiştim. Gergin olduğunu biliyordum ama artık bir yerden başlamalıydık.

-

"Sana korkman gereken bir şey olmadığını söylemiştim" demiştim gülümseyerek onu hastanenin çıkışına doğru sürmeye devam ederken.

"Haklı olduğunu biliyordum zaten ama ne yapayım? Elimde değildi"

"Doktor gerçekten çok ilgiliydi değil mi? Memnun musun?"

"Evet. Gayet iyiydi" dediğinde sevinçle derin bir nefes alıp vermiştim. Mutluydum gerçekten. Doktor çok olumlu konuşmuştu bizimle. Kalkabileceğine zaten inanıyordum, şimdi ciddi anlamda umutlanmıştık ikimiz de.

"Şimdi hemen eve gidelim ve haberleri annenlere aktaralım" demiştim. "Onlar da çok mutlu olacak"

"Evet" diye mırıldandığında durgunluğu karşısında ben de duraksamıştım.

"Bir sorun mu var?" Diyerek durmuş ve ona bakmıştım. "Canını bir şey mi sıktı? Hoşuna gitmedi mi yoksa?"

"Hayır hayır. Hiçbir sorun yok"

"O zaman neden mutlu değilsin?"

"Bilmiyorum. Sadece.."

"Sadece ne?"

"Seni sandığımdan çok yoruyormuşum Taehyung" demişti ellerini kucağında birleştirirken. "Tanrım.. resmen geceleri kalkıp bacaklarıma masaj yapıyormuşsun. Bunu niye yapıyorsun ki?"