Barlas
Dün gece ayrı odalarda yatmıştık Merve'yle. Beni yanında istememişti.
Duvarlar girmişti aramıza. Başka kadınlar ve başka adamlar girmişti. Bizim hikayemizde yeri olmayan kadınlar ve adamlardı aramıza girenler.
Geceden beri bir gram uyku girmemişti gözlerime.
Nasıl uyuyabilirdim ki!
Sevdiğim kadın benim yüzümden ne hala gelmişti. Mahvetmiştim her şeyi.
Dün geceki perişan hali gözlerimin önünden gitmek bilmiyordu. Kollarımın arasında yaralı bir kuş gibi titriyordu.
O kadar çok korkmuştu ki!
Merve evden çıktığından beri yaklaşık iki saati geçmişti. Hala dönmemişti. Çıldırmak üzereydim. Böyle giderse kafayı yiyecektim yakında.
Ondan haber alamamak kadar kötü bir şey daha yoktu benim için. Elim kolum görünmeyen iplerle bağlanmıştı sanki. Kıpırdayamıyordum!
Çok istiyor ama olduğum yerden bir adım bile ilerleyemiyordum.
Aşk buydu belki de yenilmekti.
Yenilmiştim!
Küçücük bir kızın aşkına yenilen koca bir sersemdim ben.
Elleri kanlı bir katil geçmişi karanlık bir galya kuyusuydum. Sevdiğim kadın yanımda ama bir o kadar da uzağımdaydı.
Ondan uzak olmak canımı öyle yakıyordu ki çektiğim acının yanında kelimeler çaresiz kalıyor derdimi anlatamıyordu.
Merve'nin bana çok kızgın olduğunu ve beni görmek istemediğini biliyordum. Ama ben Merve olmadan yapamazdım.
Daha fazla burda beklemenin bir anlamı yoktu. Gidecek ve benim olanı alacaktım.
O benimdi. Onu hiç kimse benden alamazdı. Affettirecektim kendimi Merve'ye.
Zor olacaktı biliyordum Merve'nin beni affetmesi ama imkansız değildi. Merve ne kadar kızgın olsa da bana hâlâ aşıktı.
Biliyordum ben nasıl onsuz yapamıyorsam o da bensiz yapamıyordu.
Yaktığım ve dumanının havaya karışmasını izlediğim sigarayı söndürmüş ve arabaya atladığım gibi Merve'yi almaya çıkmıştım.
Gerekirse onu zorla getirecektim. O olması gerektiği yerde benim yanımda duracaktı. Ben onsuz yaşayamazdım.
Arabayı hastanenin önünde durdurmuştum. Merve buradaydı. Kim bilir ne haldeydi. Kendisini suçlu hissediyordu.
Alaz denen o çocuğu yaralamıştı. Bunda benim de suçum vardı. Hatta en çok benim suçum vardı.
Eğer o gece Merve benim yüzümden evden çıkıp emreye gitmeseydi alazla karşılaşmayacak ve bunların hiçbirisi yaşanmayacaktı. Bütün bu olanların tek suçlusu bendim o yüzden.
Kendimi affedemiyordum. Ben bile kendimi affedemiyorken mervenin beni affetmesini nasıl sağlayacağımı bilmiyordum. Ama Merve'nin beni affetmesi ve yeniden güvenmesi için elimden gelen her şeyi fazlasıyla yapacaktım.
Hastanenin resepsiyonundan alazın yattığı odayı öğrenmiştim. Odaya girdiğimde alazın başı sargılıydı. Emre de yanındaydı. Beni görünce siyah gözleri alev alev yanan genç adam oldukça öfkenmişti.
"Senin burda ne işin var?"
"Merve'yi almaya geldim."
Yattığı yataktan toparlanıp kalkan genç adam bedenimi ittirmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Arı Kovanı #wattys2023
Ficțiune adolescențiSaçlarının tellerine ölümü astığını bildiğiniz bir kadını sevmek intihardı. Siyah gözlerinin içerisinde gördüğüm ceset bir adamı felakete sürüklüyordu. Kadın adamın felaketiydi. Zemheri kışın koynunda göğsüne bastırdıgı köz, boynuna geçirdiği ipti...
