Mutlu Olmak İçin İyi Bir Nedensin

SARI

BATUHAN

"Alo efendim anne ?"Haftada bir iki kere arayıp soran annesi ile samimiyetsiz bir şekilde konuşma çabası gösteriyordu genç adam . Boş zamanında ders çalışmak varken annesinin telefonda aptalca gevelemelerini dinlemek anlamsızdı.

"Nasılsın oğlum iyi misin ? Okulun nasıl gidiyor?"

"İyiyim okulumda gayet iyi şu an işim var kapatıyorum. "

"Senin için endişeleniyoruz oğlum . "

"Benim için endişelenme ben iyiyim dedim ya merak etmene gerek yok." Batuhan anne babasının onun için zerre endişelenmediğinin farkındaydı. Sadece anne ve baba olmanın vermiş olduğu sorumluluk hissi onları böyle yapmaya zorluyordu.

Önce kapatmış olduğu telefonunu , sonra da , yorgun bedenini yatağa bıraktı. Kendi başına yaşamaya çalışıp duruyordu. Bu çok zordu. Fakat aptal ailesinin yanına gidemezdi. Babası onu kovmuştu bir kere , annesi ne dese fayda etmezdi artık. Kendini kaybetmek , ve gerçeklerden, yaptıklarından saklanmak istiyordu. Belki de ölmek ... Fakat o kadar korkakti ki ölmekten bile korkuyordu. Daha doğrusu öldürmekten. Hem kim bilir insanların ne sorunları vardı da intihar ediyorlardı. Gerçi kendisinin ki de pek basit değildi. Vicdan azabıyla yaşamak zordu, çok zordu.

Kendini toparlayıp yataktan kalktı. Üzerindeki kıyafetleri değiştirmek istiyordu. Dolabı açmasıyla elektriklerin kesilmesi bir oldu. Faturaları ödeyememişti. Yine. Zaten hiç ödememişti ki . Korkunç komşusunun , elektriğini kaçak kullanıyordu . 50 yaşının üzerindeki yalnız yaşayan bu korkutucu adam , gencin böyle bir şey yaptığını öğrense kim bilir ona neler yapardı.

Bunu düşünmeyi bırakarak , yatağındaki telefonunu alıp feneri açtı. Dolaptan içlerindeki en kalın kazağını ve lacivert eşofmanını çıkarttı.

Üşüyen cılız bacaklarından kısa bol şortunu çıkartıp aynaya baktı. Zayıftı , yaşıtlarına göre çok olmasa da cidden zayıftı. Şişko bir çocukluk geçirmesine rağmen bacakları ipince kolları kürdan gibiydi. Belki de kendisi fazla takıntı haline getiriyordu. Üstünden gri tişörtünü çıkartıp tekrar aynaya döndü. Üstü bacaklarına göre daha yapılıydı. Bir zamanlar yaptığı sporların faydası vardı. Göbeği yoktu ve karın kasları vardı. Gayet iyi görünüyorlardı . Formunu koruması gerektiğini düşündü. Tekrar spor yapmaya başlamycalıydı. Düşünmeyi bırakıp lacivert eşofmanı ve sıcak tutucağını düşündüğü siyah kazağını giydi. Kazak giymeyi hiç sevmemesine rağmen üşümemek için giymek zorundaydı. Çabuk hastalanıyordu ve ilaç alamadığı için iyileşemiyordu. Gerçi Kaan hep elinden geldiğince yardım ediyordu. Ama birine muhtaç yaşamak - her ne kadar çok yakın arkadaşta olsalar - Batuhan'ın canını sıkıyordu.

Bırakmış olduğu telefonunu tekrar alıp sadece iki odalı evindeki diğer odaya gitti. Bu odanın ortası salondu diğer tarafı ise mutfak. Elindeki telefon feneriyle mutfağa giderek buzdolabından zorlanarak mumları çıkarttı. Mumları yakmak için zar zor yanan çakmağı eline aldı. Sağ eliyle çakmağı yakmaya çalışırken diğer eliyle telefonunun fenerini çakmağa doğru tutmaya çalışıyordu. Genç , aniden telefonunu düşürünce en sonunda yanmış olan çakmaktaki ateş işaret parmağını yakmıştı. Parmağını hızlıca musluğun altına götürdü. Fakat su akmamıştı. Sanırım su faturasını da ödememişti. Yanan parmağını ağzına götürmekle yetindi. Yere düşen telefonunu sol eliyle aldı ve çakmağı tekrar yakmaya çalıştı. Çakmak sonunda yanınca sırasıyla bütün mumları yaktı.

Mutfak olarak adlandırdığı yerden çıkıp , yattığı odaya iki tane mum götürdü. Elektrik olmadığı için ev çok soğuktu . Eğer diğer mumları da buraya getirirse evde en azından bir oda diğer odalara göre sıcak ve aydınlık olacaktı. Öteki mumları da getirip odasının kapısını sıkıca kapattı.