Hayalimdeki Lise

Yeter çok uzadı

kbr0112 Kuzucuğuma

Polislerbizim dediğimi gibi onu akıl ve ruh hastanesine yatırdı.Halam bu konuda ikna olmasa bile içim rahattı.
Hem hiskolojik olarak sağlığına kavuşacak ve bir yandanda orada kalacaktı.

İçim öyle rahattı ki artık kendini tehtit eden biri olmayacaktı.

O kız hak ettiği yeri buldu.Belki tek bana öyle davranıyordur çıkar işte o zaman ne yaparım hiç bilmiyorum.

Çıkmazdı evdeki halleride iyi değilmiş teyzem söyledi.Evde bağırıp etrafı dağıtıyormuş yıkıp döküyormuş.

Teyzemin de piskolojisi ister istemez bozuluyomuş ve iyi bir karar verdiğimi söyledi sonra ama bilemiyorum işte...

Ona asla acımam.Ölebilirdim sonuçta.Bana yaptıklarnı o da çeksin benim yaşadığım piskolojiyi o da yaşasın.

İster kuzenim olsun ister kardeşim çekmesini isterdim.Belki acımasız belki düşüncesiz diye düşünüyorsunuzdur ama ben artık böyleyim.Kabullenen böyle kabul edecek.

Bir insana değerini kendine inene kadar vereceksin.Konusuna bir ders olsa ona konu derdim.

Artık sevdiğim insanlara mesafe koyacağım.Canım o kadar yandı ki.Bu acı kelimelere dökülemiyor işte.Her damlayan kanımı bile onun için dökülen kanımı bile helal etmiyorum.

İster Karamsar ister acımasız diyin ama benim yaşadığımı kelimelere dökmek zor anlatması...
Ciğer parçalanması gibi.

Sonuç olarak o gitti gerisi ileriki zaman.
Okula yarın başlıyordum.Bu gün taburcu edildim.Artık okulun başlamasını canı gönülden istiyordum.Kafamı dağıtır biraz rahatlardım.

Ertesi sabah
Annem:Kızım hadi ama bak çabuk ol.
Saçımı falan yaptım.Belli belirsiz makyajla çıktım.Ulaşın gözlerimi kızarmıştı.Yaa ama olmaz böylee...
Mira:Ulaş sana ne oldu?
Ulaş:Uyuyamadım.
Mira:Emin misin?
Ulaş:Evet.
Nazar:Yazın gelir misiniz?
Mira:Tabii sizi özlerim.
Ulaş kafasını yere eymiş gene aynı çizgiye bakıyordu.

Dayım:Sen ne yaptığını sanıyorsun?Mira:Ne oldu dayı gidiyoruz.
Babam:Hayırdır hesap sormalar falan?
Mira:Baba dur dayımın derdi neymiş öğrenelim.
Dayı:Sen delirmişsin hastaneye yatırmakta ne?
Mira:Ölüyordum be ben.Senin o...
Ulaş:Tamam Mira sakin.Bakın mira vuruldu o kız yüzünden şimdi siz hesap soramazsınız haksızsınız.

Ulaş beni götürdü.Hastanenin önündeki banka oturduk ve ağlamaya başladım.

Ulaş:Şş,ağlamak yok.Dik duracasun ki yenilmediğini görsünler onun için üzüldüğünü düşünmeyecekler ki üzülmeyeceksinde.

Mira:Olmuyor Ulaş olsa şu yaşları akıtmayacağım sinirden ağlamaktan nefret ediyorum.

Ulaş:O zaman şöyle yapalım sen sabret sinirlenme sakin ol.
Mira:Olamı..
Ulaş:Olamıyorsun.Biliyorum çünkü bende birazcık öyleyim.

Ne kadar şanslıyım arkadaşlarım yönünden benim ağlamamı istemeyen bir arkadaşım var ame ağlamammın sebebi kuzenim.

Ulaş:Şimdi bana söz ver bende vereceğim.Sabırlı olup ağlamayacağız.

Mira:Söz.
dedim tebessüm ederek.
Biraz bana bakıp sonra
Ulaş:Benden de söz.
Sarıldım.Bir an oda şaşırdı sonra o da sarıldı.

Ulaş:Şimdi bir söz daha alacağız.
Mira:Ne?
Ulaş:Şimdi eğer söz verdiğimiz şey için ağlarsak birbirimizi arıyacağız.
Mira:Tamam bu söz güzel.
Güldük.
Ulaş:Yani böyle dedim ama istediğin zamanda araya bilirsin.
Mira:Tamam.
-5Saat sonra
Arabamıza bindik ve gidiyorduk artık.
Şimdi o pisliği düşünmeyeceim için Ulaşa söz vermiştim.
Müzik dinleyerek yolculuğumu bitirdim.Artık okul başıyordu benim için bakalım okulda ne olacak?

Kusura bakmayın bölüm biraz geç geldi.Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum ve en önemlisi sizi seviyorumm.