Hayalimdeki Lise

Pisikiyatrideyim

Evet.Pisikiyatrideyim
Artık benim psikolojik yardıma ihtiyacım vardı
Esma Yurtseverin odasına girdikten sonra beni Güler yüzle karşıladı
Esma Y:Hoşgeldin canım
Mira:hoşbuldum
Esma Y :Otur bakalım
Esma Y:Merhaba miracım seni tanıyorum zaten sende beni az buçuk tanıyorsundur
Mira:Evet
Esma Y:Fen lisesindesin bildiğim kadarıyla
Mira:Evet
Esma Y:Peki şimdi anlat bakalım senin için hayatı çekilmez yapan ve seni yoran olaylar nelerdir?
Mira:Beni hayata zor yapan olayların temel sebebi kuzenim ve ben artık 16 yaşındaki herhangi bir kız çocuğu gibi yaşamak istiyorum
Kuzenimle sıkıntılarımız Karadeniz'e tatile gittiğimizde başladı çok kavgalarımız tartışmalarımız oldu sonra kuzenim delirdi ve benim öldürmeye çalıştı sonra onu akıl ve ruh sağlığı hastanesine kapattırdık
Ve orada da tehtitlerine devam etti orada olsa bile
Esma Y:Hımm devam et
Mira:Sonra işte telefon geldi hayatını zehir edeceğim diye polise falan gittim şimdi de buradayım
Esma Y:Evett ben notlarımı aldım şimdi sen başına ne gelirse gelsin artık bunalıma girmeyeceksin
Mira:Girmeyeceksin deyince pek mümkün olmuyormuş kendimden biliyorum
Esma Y:Muhakkak öyledir ama kendini bazı zamanlar uzaklaştır hayatın karmaşasından ve kendini sakinleştir kendini dinle ve rahatlamaya çalış
Mira:Tavsiyelerinizi dikkate almaya çalışacağım
Sonra bitti seansımız
Ne yapalım yani
Artık ister psikolog olsun ya da başka bir şey olsun beni içimdeki yaraları düzeltmez
Benim göz yaşlarım döküldü sel oldu
Piskolog göz pınarlarıma geri koyabilir mi
Artık yaram kabuk bağlamaz benim ört pas edilmeye çalışılsada bu yara en içimde

Annem ve babam beni dışarda bekliyorlard
Annem:Nasıldı?
Mira:Olanları anlattım bir iki tavsiye verdi o kadar
Babam:Bir daha ki seansımız 3 gün sonra
Mira:Erken
Annem:Olur mu hiç erken
Mira:Neyse giderim artık
Bende çaba harcıyorum ama hep karşıma çıkıyor bu pislik kız
Bende yoruldum artık her şey düzende derken tekrardan hayatıma girdi
Annem:Kızım artık seninde kendine moral vermem lazım
Mira:Anne ben bunu yapmıyorum mu sanıyorsun yapıyorum ama OLMUYOR
Benim yaşadıklarımı bu yaşta yaşadınız mı siz
Yaşamadınız
Bilemezsiniz
Annem:Sen bizim çocuğumuzsun
Mira:Tamam çocuğunuzum biliyorum
Ben yanlız başıma çocuk parkında oturmak istiyorum biraz takılıcam
Babam:Tamam
Aşağı indiğimde tam karşımda küçük çocukların oynadığı bir park gördüm ve yavaş adımlarla oraya doğru ilerledim
Parka girdim ve karşıda 2 tane boş bankın olduğunu gördüm
Oturdum
Çocuklar koşuşturuyordu oradan oraya her biri sanki mutluluk ve üzüntü arıyormuş gibi geldi bir an
Koşarken düşedebilirsin
Ya da koşup sevdiğin insana da sağlam bir şekilde sarılabilirsin
Annemgilde değişti sanki ne bileyim bir değişik davranıyorlar bana
Üzülüyorum
Sanki bütün olanları ben abartmışım da bu kadara getirmişim gibi davranıyorlar sanki
Annem ve babam
Ablam zaten kendi aleminde
Ben artık canımın yanmasından kalbim içeriye gömülüyormuş gibi hissediyorum
Ne kadar değişik bir duygu değil mi
Kalbin acırken acısıyla içine gömülüp kayboluyormuş gibi hissetmek ne kadar garip ve değişik...
Ben de üzülüyorum kendime de yakınlarıma da
Bunları düşünmemeleri lazım ken benim yüzümden ailem hep bunu düşünüyor
Arkadaşlarıma saymıyorum bile
Neden ben insanlara bunu yaşatıyorum
Hatta ben değil o pislik kız niye bunu bize yaşatıyor ki
Bir anda düşman kesilen kuzenim acaba hâlâ kuzen olduğumuzu hatırlıyor mudur acaba
Acıyorum ve üzülüyorum
Sadece kendime...