UMUDUN KIYISI

"Vedasız"

"Yağmurlu havaları sevmişimdir hep.
Çünkü ne zaman bir ağırlık çökse göğsüme,
Penceremin kuytu köşesine geçer,
Gözlerim kapalı bir şekilde,
Seni hatırlarım ben..

Yağmur ile toprağın,
Birbirine karışmış kokusunu duyumsarım.
Ve kurumuş dudaklarımdan,
dökülür sözler istemsizce,
'Yüreğime düşen bir yangındın sen benim.
Ah etmediğim,
Yandığım halde,
Yaktırana da,
Yakana da,
şükür dediğim...
Büsbütünüyle bana ait olan bir yangındın sen.
Yürek yangınımdın benim..'

İşte bu yüzden,
Bu havalarda,
Seni düşlerim ben.
Bir 'Vedasız' gidişin sızar düşüncelerimin arasına,
Ansızın sızlar,
Kabuk bağlamamış yaram..

Toprakları da bu yüzdendir sevişim.
Çıplak ayakla o dinginliğin üstünde,
Hafif çiseleyen bir yağmur ile,
Kollarımı açıp,
Koşmaya çalışıyorum,
Sana gelebiliyormuşum gibi,
Uçabiliyormuşum gibi,
Gökyüzüne.

İşte bu yüzdendir seni sevmelerim.
Bir çocuk saflığında,
Ve bir şairin kanlı gözyaşlarında gizlidir özlemin kalıntıları..

Bu yüzdendir ki yeniden küllerimden doğuşum,
Ateşe kucak açışım,
Ve tekrar yanışım.

Bu yüzdendir belki yazdıklarımın altında kalışım..."