UMUDUN KIYISI

"Zorunlu Yaşamak"

"Unutacaksın sanıyorsun.
Sözde geçecek tüm hayal kırıklıkları..
Ama sandığınla kalıyorsun ve unutmakla geçmiyor yaşadıkların..
Hıçkırıklarını yuta yuta alışıyorsun,
Acılarını attığın kahkahaların ardına gizleyerek alışmaya çalışıyorsun kimsesizliğe...

Ama alışmaya çalıştığınla kalıyorsun.
Alışamıyorsun bile..

Küçük bir çocuk gibi pencerenin kenarına sinmiş yıldızlara bakarak hayallere dalıyorsun.
Elinden kitabın ve kahven eksik olmuyor hiç,
tabi iki dudağının arasından düşmeyen sigarayı da unutmamak lazım.
Bir de arkada çalan kısık sesli Sezen'i...

İşte bunlar ortak oluyor yalnızlığına..
Belki önemsiz geliyor bütün bunlar sana.
Yalnızlığa sığınmadığın için anlayamıyorsun beni.
Ne de olsa sen daha kimsesizliği bile bilmiyorsun ki?

Ben burada kimsesizlikten bahsediyorum.
Yaşanmış ve yaşanmamışlıklardan..

Derdini anlatacak kelime bulamamaktan ve herşeye rağmen acı acı atılan kahkahalardan..
Sığınacak bir anne göğüsü bulamayıp,
Yalnızlığa kucak açandan bahsediyorum ben.
Belki de yaşamak zorunda kalandan..."